De bezetting van Inedits is conventioneel, maar de spelers benutten de mogelijkheden van hun instrument voluit en rietblazer Kenny Talkowski bespeelt zijn basklarinet met nog meer verve dan zijn overige instrumenten, bijvoorbeeld bij spannend samenspel met Rui Silva op het snelle ‘Wind’. De muzikale ideeën zijn scherp uitgekristalliseerd, de verschillende klankkleuren van het kwintet worden uitstekend benut. De melodieën zijn wel erg academisch en spreken niet direct aan, vooral op het titelnummer ‘Vortex’, waar het hoofdthema uit een erg pesterig motiefje bestaat, en op ‘Gypsies’, waarop altsax en gitaar samen spelen in vrij dissonante, maar niet erg overtuigende meerstemmigheid. In hun verloop zijn de stukken als een overzichtelijk voortmeanderende stroom: de Inedits wagen zich niet aan extreme verschillen in dynamiek. 

De Inedits bewijzen zich vooral tijdens improvisaties als sterke improvisatoren, met een goed gevoel voor elkaars plannen en invallen. Pianist Sandro S avino blinkt uit op het wat dromerige ‘Fakir’, saxofonist Kenny Talkowski blaast een sterke solo op ‘Gypsies’.

Een klein minpunt op de over het algemeen erg sterke debuutalbum is het geluid. De snare-drum klinkt behoorlijk droog en de contrabas van de bandleider zelf komt niet optimaal naar voren. Op hopelijk nog vaak te volgen concerten zal daarvan niets te merken zijn, van de inspirerende muziek van de Inedits des te meer.



 

Inedits - Wind