Mark Guiliana Beat Music vet en smeuïg CONCERTRECENSIE. Mark Guiliana Beat Music, Paradox Tilburg, 11 december 2015
beeld: Liesbeth Keder
door: Erno Elsinga
Het had veel weg van een elektronische jamsessie, het concert van drummer Mark Guiliana die in oktober nog in Paradox stond met zijn Jazz Quartet. Met zijn andere kwartet, Beat Music, vertelde hij een heel ander verhaal.
Mark Guiliana Beat Music op het podium van de Paradox in Tilburg.
Bowie
De vorig jaar bij het grote publiek onder de aandacht gekomen Amerikaanse slagwerker, componist en producer geldt als een vernieuwer. Dankzij samenwerkingen met onder andere Avishai Cohen en Brad Mehldau en recent met David Bowie voor diens laatste album ‘Black Star’, vinden ook Guiliana’s eigen producties de weg naar breder aandacht. Geen geringe prestatie, want de 35-jarige allrounder debuteerde – afgezien van zijn indie-rockband Heert uit 2006 – pas in 2010 onder eigen naam.
Guiliana trad aan met basgitarist Chris Morrissey, elektronicabestuurder Steve Wall en Jason Lindler achter de Fender Rhodes en elektronica, eveneens geselecteerd voor het mysterieuze ‘Black Star’. Een geheel andere bezetting dan waarmee Guiliana’s Beat Music vorig jaar onder de vleugels van zijn gelijknamige label zowel ‘My Life Starts Now’ als de resterende ‘The Los Angeles Improvisations’ uitbracht.
Jason Lindler, Steve Wall, Mark Guiliana en Chris Morrissey.
Trip
Het werd een elektronische trip vol ritmische en melodieuze soundscapes met invloeden uit de reaggea, drum & bass, dub en rock. Gekruist met filmische sferen en buitenaardse invloeden vermengd met gesamplede, intrigerende teksten. Een gestructureerd geheel met spanningsbogen uiteenlopend van emotioneel tot overweldigend. Of, zoals één van de gesamplede teksten het bondig en hedendaags samenvatte: ‘destroy the world and rebuild it’.
De verhalende elektronica met een open karakter, niet zelden majestueus vervlochten met de Fender Rhodes, boden Guiliana en basgitarist Morrissey veel gelegenheid tot melodieuze improvisaties die tevens de hartslag én het kompas vormden voor de stevige muzikale bouwwerken. De akoestische ritmepatronen hadden de precisie van een ritmebox omgeven door elektronische, precies op zijn plek vallende accenten. Een hypnotiserende groove, omringd door organische klankvelden waarbij de spaarzaam klinkende piano als verdiepende laag gold.
Het gaat allemaal om tijd en ritme, verduidelijkte Guiliana die eraan toevoegde dat de oorspronkelijke speellijst al bij de eerste tonen in de prullenbak lag om vervolgens te spelen ‘wat er gebeurde’. Precies zo’n avond was het. Vette improvisaties, in het hier en nu, die je het best kon ondergaan door je er volledig aan over te geven.
© Jazzenzo 2010