De opnames zijn gemaakt in de thuisstudio van Michiel Borstlap op de perfect afgestelde Steinway D-274-vleugel, die vijftien jaar lang in het Concertgebouw heeft gestaan. Vanwege omgevingsgeluiden kon pas na elf uur 's avonds worden opgenomen. De sfeer van de nacht en de afzondering van de pianist die onder ideale omstandigheden de innerlijke dialoog aangaat met zijn instrument, zijn op intrigerende wijze gevangen op dit album.

De stukken zijn allemaal eigen composities. Rustig, vaak diatonisch en vol pentatoniek. Kleine miniaturen en sfeerschetsen in de traditie van de nocturnes van Chopin, de études van Ravel en de minimal music van Philip Glass. Vol verstilde schoonheid en rijk aan ontroerende melodieën, gebracht met een klank ergens tussen Keith Jarrett's solowerk en de muziek van Ludovico Einaudi.

Dit is wat piano-solospel kan zijn als de gedroomde omstandigheden bij elkaar komen tot een eindresultaat vol perfectie, toewijding, uiterste concentratie en vastberadenheid.Een pianist op de toppen van zijn kunnen, die met optimale uitrusting een soloklim doet naar de K2 ( de op een na hoogste berg ter wereld) van de Jazzpiano-improvisatiekunst en die geen angst of twijfel kent bij elke stap.

Over het feit dat Michiel Borstlap een uitzonderlijk musicus is die ook internationaal tot de top behoort, kon al lang geen enkele twijfel meer bestaan. Met 'Frames' is het gelukt om een uitzonderlijk album te maken, dat ook voor een musicus van de buitencategorie een 'once in a lifetime achievement'-kwaliteit bezit.



 

Michiel Borstlap - Natural
(Frames, 2014)