CD-RECENSIE 
Kvartett – Vekk
bezetting: Erik Bogaerts altsaxofoon; Alexi Tuomarila piano; Axel Gilain contrabas; Lionel Beuvens slagwerk
opgenomen: 2013 in GAM Studio’s & The Boiling Room, Waimes (B)
uitgebracht: 2014
label: Sabam
aantal stukken: 4
tijdsduur: 26.52
website: www.erikbogaerts.com
door: Rinus van der Heijden
Erik Bogaerts is een Belgische altsaxofonist en klarinettist, die in 2001 naar het Koninklijk Conservatorium in Brussel toog en nadien langzaam binnendrong in de Belgische jazzscene. Hij won in 2008 de competitie ‘Jong Jazz Talent Gent’, maakte nadien onderdeel uit van een aantal muzikale projecten zoals Jazzlabseries en het theaterstuk ‘Oogst’ en speelde met onder andere Christian Mendoza en Dave Douglas. En – uiteraard – met velen uit het Belgische jazzmilieu.
In 2013 vroeg theatergroep De Roovers aan Erik Bogaerts of hij zich wilde bekommeren om het muzikale deel van festival Theater aan de Zee in Oostende. Op dat tijdstip wilde de altasxofonist juist zijn periode met de groep Banjax afsluiten en iets nieuws beginnen. Hij toog naar Noorwegen om te componeren, stichtte de groep Kvartett en trad op het Oostendese theaterfestival met groot succes op. Geen wonder dat Erik Bogaerts al dat moois nadien ging vastleggen in de GAM Studio in de Belgische Ardennen. Daarvan getuigt deze cd.
De schijf duurt nog geen half uur en dat is beslist te kort voor deze prachtige muziek. Erik Bogaerts componeerde de stukken ‘Vekk’, ‘Hymne’ en ‘Ner6ens’, terwijl het vierde stuk werd aangedragen door Le Trio Joubran.
Hoewel de altsaxofonist aantreedt met een ‘klassieke’ jazzbezetting, is er weinig klassieks te bespeuren in het muzikale materiaal. De muziek beweegt zich van doordacht naar spontaan, bestaat uit tere sfeertekeningen en gedeelten die joyeus met een grotere kwast zijn opgebracht. Het samenspel van altsaxofoon en de piano van de Fin Alexi Tuomarila is áf, contrabas en slagwerk lijken bescheiden op de achtergrond aanwezig, maar zijn tegelijk subtiele aangevers en ondersteuners van de rijke ideeënbron van Erik Bogaerts.
Deze ‘Vekk’ is het bewijs dat eenvoud in geïmproviseerde muziek nog altijd ten zeerste loont.