In 2002 bewerkte Egon Kracht de ‘Matthäus Passion’ van Johann Sebastian Bach naar een eigentijdse versie, in 2005 deed hij dat met een Judas Passie en nu heeft het Stabat Mater een eigentijdse uitvoering gekregen. 'Stabat Mater' is oorspronkelijk een Latijns gedicht uit de dertiende eeuw, geschreven door een anonieme Franciscaner monnik. Het verhaalt over de droefenis van de moeder gods voor haar zoon Jezus die aan het kruis is gestorven.

Egon Kracht, die naar eigen zeggen niet gelovig is, heeft zijn 'Stabat Mater Stabat Pater' een andere bedoeling meegegeven. Hij drukt er het universele lijden mee uit dat ouders overkomt, wanneer hun kind sterft. Het gaat hier dus niet meer alleen om de moeder die lijdt, maar ook de vader wordt erbij betrokken. De vader die pal staat naast zijn vrouw en haar verdriet met haar deelt. Vandaar ook de titel van de cd: 'Stabat Mater Stabat Pater'. Egon Kracht heeft het werk volledig ontdaan van bijbelse symboliek: zijn Stabat Mater omvat het lijden met de hoofdletter L. 

Naast de twee hoofdfiguren heeft Egon Kracht een derde geplaatst: de goede vriend van de familie, die de ouders bijstaat in hun periode van rouw. De moeder wordt vertolkt door de sopraan Elisa Roep, de vader door tenor Mark Omvlee en de vriend door contra-alt Antje Lohse. Die laatste keus is opmerkelijk en pakt schitterend uit: de contra-alt is de laagste vrouwenstem en komt niet vaak voor in de muziek. Deze stemsoort is alleen geschikt voor expressieve, gedragen zangpartijen en daar is in Egon Krachts versie voortdurend sprake van. Deze keuze geeft de cd een absolute meerwaarde.

Egon Kracht heeft de oorspronkelijke tekst van het 'Stabat Mater' voor een gedeelte gebruikt. Daarnaast heeft Jaap Toorenaar delen van de Latijnse tekst van 'Stabat Pater Dolorosus' voor het Nederlands bewerkt, schreef Noortje Braat enkele beschouwende Nederlandse teksten en gebruikt de componist/samensteller stukken tekst uit boeken van de schrijvers P.F. Thomése en A.F.Th. van der Heijden. Dit laatste zal niet op toeval berusten, want beiden verloren een kind.

Deze werkwijze heeft geresulteerd in een mengeling van Latijnse en Nederlandse teksten, het ontdoen van het religieuze aspect van het ‘Stabat Mater’ plus een vermenging van klassieke en eigentijdse gecomponeerde muziek. Omdat ook improviserende musici deel uitmaken van The Troupe, het orkest van Egon Kracht, wordt het weglaten van het plechtmatige aspect verder benadrukt.

Egon Kracht stelt voor elk project dat hij ter hand neemt, The Troupe opnieuw samen. Voor ‘Stabat Mater Stabat Pater’ heeft hij naast de drie vocalisten onder andere Angelo Verploegen op flugelhorn en Jakob Klaasse op Hammondorgel ‘binnengehaald’. De flugelhorn past prachtig binnen klassieke muziek, maar schept binnen deze context veel ademruimte. Hetzelfde geldt voor het Hammondorgel; het instrument plaatst de nodige tegenaccenten. ‘Stabat Mater Stabat Pater’ is daardoor een hedendaags ‘klassiek’ werk geworden, waarvan je evengoed kunt zeggen, dat het eigentijds gecomponeerd is. En dat alleen al is een verdienste op zich.