Simin Tander – Where Water Travels Home CD-RECENSIE In slechts korte tijd heeft Simin Tander haar plek gevonden in het Nederlandse landschap van de geïmproviseerde muziek. Met ‘Where Water Travels Home’ heeft ze plaatsgenomen in de top van Nederlandse jazzvocalisten. Er zijn er weinigen die met haar kunnen concurreren: Simin Tanders stembereik is magistraal, haar keuze van repertoire indrukwekkend en haar presentatie meer dan gloedvol.
Simin Tander – Where Water Travels Home
bezetting: Simin Tander zang; Jeroen van Vliet piano en elektronica; Cord Heineking contrabas; Etienne Nillesen slagwerk. Gasten: Alex Simu klarinet en Niti Ranjan Biswas tabla
opgenomen: september 2013 in Fattoria Musica Osnabrück en Loft Keulen (D)
uitgebracht: 2014
label: Jazzhaus Records
aantal stukken: 13
tijd: 57.04
website: www.simintander.com - www.jazzhausrecords.com
door: Rinus van der Heijden
Een flonkerende diamant. Dat is de tweede cd van Simin Tander, die op 28 februari het levenslicht ziet. Op ‘Where Water Travels Home’ legt de Afghaans/Duitse jazzzangeres haar muzikale ziel volledig bloot en dat gebeurt met een intensiteit, die de luisteraar kippenvel bezorgt.
De stem van Simin Tander staat even prominent in de muziek als - bijvoorbeeld - ooit de tenorsaxofoon van Don Byas. Natuurlijk zijn stem en saxofoon niet met elkaar te vergelijken, het gebruik en de intensiteit echter wel. Waar Don Byas zijn instrument binnen de gekozen bezetting laat zingen, doet Simin Tander dat ook. Ja makkelijk, kun je zeggen: waar kun je beter mee zingen dan met een stem? Dat is zo als je het over woorden hebt. Maar Don Byas en Simin Tander geven hun uitvoeringen de kracht van hun muzikale kunnen mee, gaan daarmee voorbij taal. Stem en saxofoon zijn hier instrumenten die voor die ondefinieerbare zeggingskracht zorgen, zoals alleen de allergrootste uitvoerders dat kunnen.
Simin Tander brengt op ‘Where Water Travels Home’ een mix van jazz, meeslepende westerse klanken en Afghaanse volksmuziek. De plaat kent een intrigerende opbouw. Begonnen met het melodieuze ‘Yau Tar De Grewan’, een gedicht in de Afghaanse taal Pashto, beweegt zij zich via grotendeels eigen stukken naar nog een Afghaans gedicht en een Afghaans volkswijsje. Tussendoor komen er geïmproviseerde stukken voorbij, een volstrekt eigen uitvoering van Jacques Brel’s ‘La Chanson des Vieux Amants’, om te eindigen met ‘Traveling On’, een open geschoven luik naar wat zij van plan is met haar muzikale toekomst.
Een van de toppers van de cd is ‘Where Would I Fly To If I Could’, dat met een pakkende melodie begint, verglijdt in een overrompelende stemimprovisatie en daarna terugkeert naar het zo aangrijpende thema. Lenig, breedvoerig en schijnbaar met het grootste gemak.
Hoewel de cd een exposé is van Simin Tanders grenzeloze stemkunst, mag de begeleiding niet worden vergeten. De inbreng van Jeroen van Vliet, Cord Heineking en Etienne Nillesen doet het eindprodukt van ‘Where Water Travels Home’ klinken alsof het allemaal vanzelf gaat. Maar schijn bedriegt: de zo op Tanders stem afgestemde begeleiders zijn tevens zichzelf. Piano, contrabas en slagwerk zijn even kies als de leidende stem en samen stomen zij op naar de top van de Olympus.
© Jazzenzo 2010