Ook ‘After Blue’ vormt een eerbetoon, ditmaal aan collega-zangeres Joni Mitchell, met wier werk Sutton kort na de eeuwwisseling kennis maakte. Het album is volgens de door Sutton geschreven tekst in het cd-boekje het resultaat van jarenlange verdieping in Mitchells muziek.

Hoewel Sutton meestal speelt met haar eigen kwartet, heeft ze er voor dit album voor gekozen met verschillende mensen samen te werken. Zo wordt haar melancholische sopraan begeleid door meesterpianist Larry Goldings op nummers als ‘Court and Spark’ en ‘Woodstock’. Gitarist Serge Merlaud en bassist Kevin Axt spelen mee op ‘Don’t Go To Strangers’ en ‘Answer Me, My Love’ en Al Jarreau zingt met Sutton mee op het swingende ‘Be Cool’. Erg gewaagd is daarnaast de door de warme strijkers van het Turtle Island Quartet verzorgde begeleiding op ‘Little Green’, Maar een van de memorabelste momenten op de cd vormt de versie van één van Mitchells grootste hits: op ‘Big Yellow Taxi’ betoont Sutton zich, slechts begeleid door drummer Ralph Humphrey, een ware meesteres van de eenvoud. Met een vermenging van de jazzstandard ‘April in Paris’ en Mitchells eigen ‘Free Man in Paris’ wordt het album afgesloten.

Hoewel ‘After Blue’ een eerbetoon aan een zangeres vormt, vervalt het nergens tot een album met enkel en alleen covers. Vanaf de allereerste noot van het eerste nummer ‘Blue’, door Mitchell uitgebracht op het gelijknamige album in 1971, is duidelijk dat er iets bijzonders tot stand is gebracht: Tierney Sutton is er niet alleen in geslaagd de liedjes van de legendarische zangeres op een eigen bijzondere en onvergetelijke manier ten gehore te brengen. Maar  bovenal is het haar gelukt te laten horen hoe veel de muziek van Joni Mitchell voor haar als persoon en als musica betekent, op een album vol warmte, eerbied en dankbaarheid.

‘After Blue’ is genomineerd voor een Grammy Award 2014 in de categorie ‘Best Vocal Album’.