CD-RECENSIE
Paul Berner Band – Country Boy (The Devil and Elvis Presley)
bezetting: Paul Berner contrabas; Michael Moore altsax en klarinet; Ed Verhoeff en Peter Tiehuis gitaren
opgenomen: 25 november 2012 en 24 februari 2013 in Studio Eleven Hilversum
release: 2013
label: Twister Records
tracks: 12
tijd: 54.11
website: www.paulberner.com - www.twisterrecords.nl
door: Rinus van der Heijden
Elvis Presley en jazzmuziek. Wie The King een beetje kent, weet dat hij tijdens zijn opkomst in de jaren vijftig van de vorige eeuw zelf al een beetje verslingerd was aan jazz. Luister naar het album ‘King Creole’ uit 1958, met daarop titels als ‘New Orleans’, ‘Dixieland Rock’, ‘Crawfish’ en uiteraard ‘King Creole’, van wie Presley zingt: ‘He sings some blues about New Orleans’. Overtuigende bewijzen dat Elvis Presley de jazz op zijn minst een warm hartje toedroeg.
Opmerkelijk in dit verband is, dat weinig musici de lijn Presley-jazz ooit hebben getrokken. Nu doet dat in elk geval contrabassist Paul Berner, die het opvallende album ‘Country Boy’ uitbracht, met de nog nieuwsgieriger makende ondertitel ‘The Devil and Elsvis Presley’. Twaalf stukken waaronder een handvol Elvisliedjes, zoals onder meer ‘Heartbreak Hotel’ en ‘Viva Las Vegas’ en de rest van de hand van Paul Berner.
De Amerikaan Berner, die al zo’n twintig jaar in Nederland woont, keert met ‘Country Boy’ terug naar het erfgoed van zijn vaderland. De muziek op het album zou je kunnen omschrijven als country met jazzinvloeden, maar jazz met country-invloeden kan ook. In feite vormen de twaalf composities een weemoedige blik op een land, waar zoals overal elders, tijden vervlogen zijn. Maar waar ook op die restanten van tijd nieuwe, organische levensvormen zijn ontstaan. Muzikale welteverstaan.
Het eerste Elvisstuk dat voorbij komt is zijn allereerste hit uit 1954 ‘That’s Allright Mama’. Het thema wordt aangedragen door de contrabas van Paul Berner, die er een visie op geeft, die nauw bij het origineel aansluit. Michael Moore neemt op altsax over, waarbij op de achtergrond de gitaren van Ed Verhoeff en Peter Tiehuis meezingen. Het is een verrassing te horen hoe een saxofoon de stem van Elvis Presley kan vervangen en hoe een gitaar anno 2013 hetzelfde kan klinken als die van Scotty Moore, die zich in 1956 met zijn Jordanaires bij Presley aansloot.
De kracht van ‘Country Boy’ schuilt in de verstilling van de totaalklank en de heimwee die de muziek in een gloedvolle glans plaatst. Doordat de vier musici nergens freaken en hun noten liever welbewuste zachtheid meegeven, is er sprake van een evenwichtig niveau, waarop het goed verhalen vertellen is. En hoewel de ‘Devil’ in de ondertitel ongetwijfeld verwijst naar het demonische levensverloop van Elvis Presley, duikt hij op deze ‘Country Boy’ nergens op.
Elvis en zijn muziek worden hier op een bedje van rozenblaadjes gelegd. En de luisteraar uiteraard ook. Hoewel dit album nergens rock&roll-vuurwerk laat afgaan, er geen woord op wordt gezongen en slechts vier jazz gerelateerde instrumenten zijn te horen, is het voor de doorgewinterde Elvisfan beslist aan te raden ‘Country Boy’ te beluisteren. Een eerbetoon en ander jasje tegelijk voor Elvis Presley en de zijnen.
Paul Berner Band - Elvis Presley Blues
Gitaarsalon Enkhuizen, 2013
Album: Country Boy