CONCERTRECENSIE. John Scofield Überjam Deux, Paradox Tilburg, 10 november 2013
beeld: Liesbeth Keder
door: Erno Elsinga
John Scofield in Tilburg. Niet in poptempel 013 waar hij een slordig decennium terug al eens aantrad voor een uitverkochte zaal, nee, ditmaal concerteerde de gitaarheld in de intieme sferen van jazzclub Paradox. Een buitenkansje dat menig muziekliefhebber zich niet liet onthouden getuige de lange rij wachtenden buiten, ruim voor aanvang van het concert, hopend op een goed plaatsje.
Een wervelend concert van John Scofield Überjam in het Tilburgse Paradox.
Scofield trad aan met zijn band Überjam om vooral werk van het nieuwe album ‘Deux’ ten gehore te brengen. Stukken die veelal mede gecomponeerd zijn door gitarist Avi Bortnick en waarin elektronica en beats op snedige wijze integreren.
De openers ‘Snakedance’ en ‘Cracked Ice’ gaven blijk van dat gegeven. Hitsige funk met een discogroove en een voortdurend spel met sluimerende elektronica begeleidden het onnavolgbare en tegelijkertijd zeer herkenbare spel van de gitaarmeester.
Lachers
Scofield had duidelijk plezier in zijn optreden voor een uitpuilende zaal. Met een paar praatjes gedurende de bijna twee uur durende show kreeg hij de lachers op zijn hand en herhaaldelijk werd de band voorgesteld. Een magistrale band overigens die vooral een dienend karakter had. Met name gitarist en ‘computermanipulator’ Bortnick verdiende voor zijn spel meer aandacht dan de weinige solo’s die hem waren toebedacht. En tot een te verwachten treffen met de meester kwam het helaas niet.
Gaandeweg varieerde het concert van funky jazz, naar rock en zelfs reggae. Bepalend daarin waren basgitarist Andy Hess en drummer Louis Cato. Vooral in de stevige rockgetinte stukken fungeerden zij als een niet aflatende, hypnotiserende beatbox waarover Scofield vrij spel had. Zijn geluid variërend hield hij zijn onmiskenbare riffs soms klein, of pakte uit als moest hij een heel stadion bedienen.
John Scofield. Basgitarist Andy Hess en gitarist Avi Bortnick.
Het reggae-achtige ‘Dub Dub’ – eveneens afkomstig van ‘Deux’ - kende een wat onbeholpen gitaarintro, maar mondde uit in een van de verrassendste stukken van de avond. Scofield blonk uit door zelfs in een reggaestuk als Scofield te klinken. En er was nu eens ruimte voor Arvi Bortnick die zijn gitaar op wonderlijke wijze liet communiceren met de computer.
Bortnick mocht dat nog eens doen in het op Curtis Mayfield geïnspireerde ‘Curtis Knew’. Een stevig stuk, waarbij de rook van de ritmesectie sloeg en Scofield zich mengde in vervreemdende computereffecten.
Dampen
Deze en andere stukken schetsten de avond. Het zweette, het dampte, en toch bleef het cool. Met Scofield als heer en meester, zich bewegend in stijlen zonder zichzelf te verliezen. Want aan welk genre Scofield zich ook waagt, zijn stijl is uniek en blijkt immer toepasbaar.
Na afloop begaf de invloedrijke 61-jarige gitarist van de moderne jazz zich onder het publiek, signeerde cd’s en ging gewillig op de foto. Hoe intiem kan een jazzclub zijn? Het Paradoxpubliek zal het zich nog lang heugen.