CONCERTRECENSIE. Kepera Trio en Yoram Lachish met ‘Levantasy’. Paradox Tilburg, 23 februari
beeld: Stef Mennens
door: Rinus van der Heijden
Tony Overwater, contrabassist van het Kepera Trio, weet het zeker: zijn belangstelling voor muziek uit - ten opzichte van Europa gelegen - oosterse landen groeit nog altijd. Maar hoe noem je zíjn visie op muziek uit het Midden-Oosten en verre omgeving? Tony Overwater denkt hardop: “Wereldmuziek? Oriëntaalse muziek? Etnische? Arabische? Ik weet het niet.”
Het Kepera Trio met pianist Rembrandt Frerichs en gastmusicus Yoram Lachish.
Dan maar zonder omschrijving, want Jazzenzo weet het ook niet precies. De mengeling van oosterse ‘kunst’muziek en westerse klassieke- en jazzmuziek van het Kepera Trio leidde al eens tot de kwalificatie ethno-jazz. Maar ook dit is een te vage begripsomschrijving. Het Kepera Trio en gast Yoram Lachish maken unieke muziek, die rust op de twee pijlers uit de naam van hun programma ‘Levantasy’. Die pijlers zijn de Levant – zo ongeveer Israël, Jordanië, de Palestijnse gebieden, Libanon, Irak en Syrië. En Vantasy, als het (verbasterde) Engelse woord voor verbeeldingskracht.
Uoram Lachish komt uit Israël, deel uitmakend van de Levant. Hij bespeelt de hobo, Engelse hoorn (althobo), de zurna (Turkse hobo) en shehnai (Noord-Indiase hobo), allemaal dubbelrietige instrumenten. Zijn afkomst maakt dat er ook joodse invloeden in de muziek van het Kepera Trio zijn geslopen, voeg die samen met Arabische, Perzische en Westeuropese en het speelveld van trio en gast is behoorlijk afgekaderd.
Uitmuntend
De mengeling van voornoemde oosterse en westerse geïmproviseerde- en gecomponeerde muziek is bij het Kepera Trio en gast in uitmuntende handen. Vorig jaar bracht het de cd ‘Levantasy’ uit, een alom bejubeld album. Daarop was de mix tussen de verschillende muziekculturen perfect in balans. Tijdens het concert in Paradox was die wat minder: het trio trok te veel speeltijd naar zich toe, waardoor het concert te vaak naar dat van een pianotrio uit de jazz neigde. Hoboïst Lachish had meer de voorgrond moeten opzoeken.
Rembrandt Frerichs en Yoram Lachish in de Paradox in Tilburg.
Maar op de vele momenten dat de musici als kwartet opereerden was de muziek áf. De geluiden van een van de hobo’s met die van de gestreken bas van Tony Overwater overlapten elkaar uiterst verrassend. De pianistische hoogstandjes van Rembrandt Frerichs uitten zich in fraaie, telkens uit hun verband gerukte maar o zo doeltreffende improvisaties. En hetgeen slagwerker Vinsent Planjer uit zijn trommels haalde, verrukte aan één stuk. Hij trok alle denkbare maatsoorten uit de kast, betoonde zich een meester in het subtiel omgaan met mallets met zachte kop en creëerde mooie samenklanken met de shrutibox, een soort Indiaas harmoniumpje van Rembrandt Frerichs.
Het Kepera Trio en Yoram Lachish zijn een vreemde eend in de bijt van het Nederlandse muziekmilieu. Gelukkig maar. Anderzijds sluiten zij aan bij de pogingen om allerlei muziekculturen met elkaar te verbinden. Die van hen hebben een bijna wetenschappelijke ondergrond. Tony Overwater is al jarenlang geïnteresseerd in muzikale ontwikkelingen uit het Midden-Oosten. Hij trad al vele malen op met de Libanese zangeres Rima Khcheich, maakt studies van muziek uit die contreien en start in april een Abarische salon in Den Haag om élk geheim van Arabische muziek te onthullen.
Nóg rijker
Al deze inspanningen kunnen de muziek van het Kepera Trio met Yoram Lachish alleen maar nóg rijker maken. Dan moet je gaan zoeken naar superlatieven voor het topconcert, dat deze avond in Paradox ontstond.