In elk geval een staat van verbluft zijn. Want wat de Vlaamse altsaxofoniste Marjan Van Rompay laat horen, is uitermate verbazingwekkend, vertoont gedegen vakmanschap, zet geen moment aan tot verveling en roept herinneringen op aan memorabele albums van Amerikaanse jazzhelden uit de jaren vijftig en zestig. Marjan Van Rompay’s debuut had niet gedegener kunnen zijn.

De toon van Marjan Van Rompay op altsaxofoon is zelfbewust en leidend in het groepsspel. Nergens overheersend, maar dienstbaar aan het totaalgeluid en alleszeggend in haar solopartijen. In ‘Waltz for Sander’ bijvoorbeeld zet zij een dwingend intro neer, dat een ferme afspiegeling is van haar spelcapaciteiten.

Als componiste  vertoont zij eenzelfde vastomlijnde vorm. De negen stukken op deze debuut-cd zijn verschillend van aard, beantwoorden zonder uitzondering aan de diverse definities van jazz, ademen afwisselende sferen en boren zich bij herhaald beluisteren steeds dieper in je geheugen.

De begeleiders die de altsaxofoniste koos zijn uitermate efficiënt en tegelijk boeiend. Mét Marjan Van Rompay vormen zij een organisch geheel, dat vlekkeloos op elkaar inspeelt, deuren voor de anderen open houdt en een frisse wind laat waaien over de vaak kaalgevreten steppen van de jazz. Als bonusnummer is het stuk ‘Bam Bam’s Baby Blackbird Blues’ toegevoegd, waarop de Nederlandse vocaliste Paulien van Schaik zich als een servet in de groepsklank laat plooien. Een waardig slot derhalve van een opmerkelijke cd.