Saxofonist, bandleider en muzikale omnivoor Benjamin Herman zag de Cubaanse band Los Papinos in een Amsterdamse club optreden en was meteen verkocht. Hetzelfde geldt min of meer voor het zevenkoppige ensemble Mapacha Afrika, dat de leden van het collectief enkele jaren terug tijdens een tournee in Kenia tegenkwamen.

Deze crossoverontmoetingen resulteerden in de geboorte van ‘Sugar Protocol’. Een cd die zich vooral kenmerkt door een verscheidenheid aan Afro-muziekstijlen, die tegelijkertijd vrij natuurlijk in elkaar overgaan en als een collectief klinken. Dit terwijl het steeds helder blijft wie voor welke compositie verantwoordelijk is.

De drie formaties laten elkaar overduidelijk in hun eigen waarde. Zo worden het ene moment de blaaspartijen iets minder gepolijst gespeeld - zoals dat in de Afrikaanse traditie vaak gebruikelijk is - en krijgt de voorzanger van Los Papinos alle ruimte om er een echt Zuidamerikaans feest van te maken. Zonder dat er daarbij gelet wordt op allerlei westerse etiketten, die binnen de jazz en improscene vaak worden gehanteerd.

Dit is knap en maakt weer eens duidelijk dat jazz en geïmproviseerde muziek niet persé beoordeeld hoeven te worden op een overvloed aan diepgang en technisch vernuft, maar gerust ook vrolijk, zonnig en dansbaar mogen zijn.