Bjørnstad schreef elf stukken voor het album en noemde die simpelweg ‘I’ tot en met ‘XI’. Het zijn sferische, melancholieke composities. Hier klinken elementen van minimalistische muziek, een wat klassiekere aanpak en repetitieve akkoordsequenties. Satie is een makkelijke associatie. Brunborg speelt hier met warme toon, melodisch over heen en zoekt nergens naar extremiteiten. Deze rustgevende, serieuze muziek, nodigt uit tot bespiegelingen.

Het contrast wordt ingebracht door de spontane invallen en vrije invulling van Christensen. Nergens gaat hij mee in de door Bjørnstad uitgezette cadans. Met korte accenten op de snare-trommel of cimbalen prikt hij in de strakke lijnen van Bjørnstad’s pianospel. Niet alleen met zijn uitvoering, ook met de afwijkende klankkleur in zijn drumset – de cimbalen klinken soms gemeen schel en hard, de snare-trommel wat dof –, zorgt hij dat de luisteraar niet in mijmeringen vervalt maar actief invulling geeft aan (eigen) Remembrances.