Tien jaar derhalve en dat vonden de twee violisten, altviolist en cellist een mooie gelegenheid om een jubileum-cd uit te brengen. Zij noemden hem ‘Candybox’, verpakten hem in een doosje en deden er Engelse drop in. Niet alleen om te verwijzen naar de titel, maar ook naar de inhoud van het album, want dat is even gevarieerd als het veelkleurige snoepgoed.

De ondertitel van het album luidt ‘String quartet ‘sweets’ from Bartok to Jenkins’. Daarmee wordt naar én anderhalve eeuw in de muziek geduid én naar de gevarieerdheid van het gekozen repertoire. Dat laatste is niets bijzonders, want het is juist hét handelsmerk van dit bijzondere strijkkwartet.

Het ‘Matangi’ is een ware bruggenbouwer als het gaat om het neerhalen van muzikale grenzen. Klassiek, eigentijds gecomponeerd, jazz, pop, het past allemaal op de dansende snaren van hun strijkinstrumenten. Op ‘Candybox’ staan daar prachtige voorbeelden van, zoals het indrukwekkende Tweede Strijkkwartet van componist Karl Jenkins. Wie geïnteresseerd is in de muziekgeschiedenis, herinnert zich de Engelsman wellicht als groepslid van Soft Machine. Alleen dit element al zorgt ervoor dat een niet onder te brengen diversiteit zijn compositorische oeuvre kleurt. In zijn Tweede Strijkkwartet hoor je volksmuziek, tango, minimal music en stevig voortrockende ritmes.

Prachtig is ‘Ground’ van de Oosteuropese componist Vladimir Godár, die in zijn werk enerzijds refereert aan Arvo Pärt, maar er hier elektro-akoestische elementen aan toevoegt. De Nederlander Chiel Meijering droeg ‘Caixa de Dolços’ aan, waarop je bijna kunt dansen.

Verdere componisten zijn Béla Bartók, Silvestre Revueltas, Josef Suk en Joaquín Turina. En geloof me, het Matangi Quartet doet het lijken of het met zijn ongebreidelde speelplezier, ongekend vakmanschap en vrije opvattingen al die componisten van hetzelfde conservatorium heeft geplukt. Wat een verdienste!