Het kwintet met zulk een internationale inslag musiceert hier op de toppen van zijn kunnen. Wat al bij het openingsstuk opvalt wordt door vrijwel de gehele cd heen gedragen: er is nauwelijks ruimte voor adempauzes. Je wordt als luisteraar meteen de muziek ingezogen en komt dan terecht in een vrijwel niet eerder geproduceerde totaalklank. Dat komt omdat de vijf groepsleden elkaar dicht op de huid zitten; de onderlinge uitdaging is ultiem, waardoor de muziek een dichte structuur krijgt en je net als in een klassieke symfonie oren tekort komt om alles in je op te nemen.

Contrabas en slagwerk spelen een dominante rol op deze ‘Alienology’. Dat gebeurt bij andere musici wel vaker, maar hier wordt een constante, verende en humusrijke ondergrond neergelegd, waarop het voor blazers en gitaar goed en uitdagend jongleren is. Aan de saxofoons, klarinet en fluit worden afwijkende geluiden ontlokt, tijd voor improvisaties is er volop, de gitaar drijft en geeft aan. Alles is ongrijpbaar en ingebed in zóveel invloeden dat je je al snel niet meer afvraagt waar het vijftal in godsnaam al dit moois vandaan heeft gepeurd.

Misschien wel uit buitenaardse kringen. Want de cd-titel ‘Alienology’ is natuurlijk niet voor niets gekozen. Aliens – buitenaardse wezens – lijken geland te zijn in de hoofden van de Celano Baggiano Group en die heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt. De vijf hebben ze ondergebracht in een nieuwe wetenschap. Laten we hopen dat die alienologie nog veel meer van dit soort schitterende albums zal voortbrengen.