CONCERTRECENSIE. Andreas Schaerer en Ploctones, ’t Beest ,Goes, 7 januari 2012
beeld: Eddy Westveer
door: Mischa Beckers.
Ploctones, de energieke en enerverende band rond gitarist Anton Goudsmit zette al diverse Zeeuwse podia in vuur en vlam. In januari en februari geven ze zes bijzondere concerten. Daarbij werkt de groep samen met de Zwitserse stemkunstenaar Andreas Schaerer. Deze zaterdag speelde deze bijzondere combinatie in ‘t Beest in Goes.
Ploctones met stemkunstenaar Andreas Schaerer in 't Beest in Goes. Met Anton Goudsmit en Jeroen Vierdag.
Schaerer zet zijn stem anders dan gebruikelijk in: als menselijke trompet, human beatbox en voor mondpercussie bijvoorbeeld, of om geluiden te imiteren die hem fascineren. In zijn bands Hildegard lernt fliegen en het elektronisch georiënteerde Das Beet leidt dat tot wervelende en springerige jazzuitspattingen. In duet met bassist Bänz Oester of in zijn trio met trompettist Martin Eberle en Peter Rom op gitaar, laat hij een wat ingetogener kant horen. De Zwitser geniet ervan om te worden betrokken bij verschillende projecten en heeft de diversiteit nodig.
De combinatie met Ploctones is een nieuwe loot aan de boom en belooft veel spannends. Afgelopen zomer ontmoette men elkaar op het South African National Arts Festival in Grahamstown. Schaerer trad op met Goudsmit en bassist Jeroen Vierdag, samen met de Londense altsaxofonist en rapper Soweto Kinch en de Zuid-Afrikaanse drummer Keshivan Naidoo en pianist Bokani Dyer. Het werd een geestvervoerend concert en een vervolg kon niet uitblijven.
Het viel op dat in Goes niet Kristijan Krajncan achter de drumkit zat, maar oudgediende Martijn Vink. Gevieren startte Ploctones met drie klassiekers uit het repertoire waaronder het hoekige, wringende maar knallende ‘Rrrita’. Vervolgens voegde Schaerer zich bij het gezelschap. In eerste instantie dubbelde hij als human-trompettist de partijen van saxofonist Efraïm Trujillo. Al snel voegde hij eigen harmonieën toe en kleurde met vibrato en rollende klanken. Zijn uitzinnige human beatbox-improvisatie was de opmaat naar ‘Knock code 3’ van Schaerer’s band Hildegard lernt fliegen. Dat is een fascinerend ritmisch spel dat draait om de nadruk op de verschillende tellen in een maat. Koren op de molen van Ploctones.
Efraïm Trujillo. Anton Goudsmid en Andreas Schaerer. Martijn Vink.
Schaerer trok vervolgens alle registers open. Zette ingetogen en lyrisch een gorgelende trombone neer in ‘Jekker die jek’ en ging daarna onstuimig in duel met Goudsmit. Diens dynamiekverschillen, ingezet met het volumepedaal, stuiterende, vibrerende loopjes of hoog opgedrukte tonen imiteerde en integreerde hij feilloos. In andere stukken bracht hij een zelf bedachte taal in. Ondersteund door Afrikaans aandoende ritmes kreeg men zo de dansers in de zaal op hun hand.
Eén van de hoogtepunten ontstond toen Schaerer de band dirigeerde. Middels een set handgebaren, vingers omhoog, kriebelende hand omlaag, en maaiende vuisten links en rechts gaf hij de musici aan wat hij wilde. Ploctones volgde in opperste concentratie. Het resulteerde in ongekende krachtexplosies, subtiele riedeltjes en verrassende wendingen.
Andreas Schaerer en Ploctones hebben dezelfde drive, energie en enthousiasme. Kenmerkend is de virtuositeit die er voor zorgde dat hier geen trucjes werden opgevoerd, maar dat gemusiceerd werd op hoog niveau, in gelijkwaardige interactie. De groove en dynamiek die toch al zo uniek is voor Ploctones kreeg hierdoor nog een extra dimensie.
Ploctones & Andreas Schaerer nog te zien op: 14 januari Bimhuis Amsterdam, 15 januari Het Huis Verloren in Hoorn, 6 februari Prospero/Jazz aan zee, Kurhaus in Scheveningen.
Ploctones met Andreas Schaerer in 't Beest, Goes
7 januari, 2012
Andreas Schaerer's Hildegard lernt fliegen - Knock code 3