Zou het daaraan liggen, zo vraag je je af, dat ‘Cut A Caper’ een baken blijkt in de Nederlandse geïmproviseerde muziek? Met nadruk op ‘Nederlandse’, want na een geschiedenis van een dikke veertig jaar moet worden geconstateerd dat de improvisatie-inspanningen in dit land vaak blijven cirkelen rond de hete brij die door mannen als Misha Mengelberg en Willem Breuker ooit is aangemaakt.

Bij ‘Cut A Caper’ is daar geen sprake van. Het moet ongetwijfeld toe te dichten zijn aan het absolute vakmanschap van het Ig Henneman Sextet, dat de durf die de improvisatiemuziek van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw kenmerkte, hier volop terug te vinden is. Klankerupties, een overblazen klarinet, een tenorsaxofoon die klinkt als die van Albert Ayler, het zou allemaal jatwerk geweest kunnen zijn als dit alles op zichzelf had gestaan. Maar Ig Henneman en de zijnen stoppen er de durf van technisch kunnen, ervaring en avontuur in en dan klinkt het opeens verrassend eigentijds. En bovendien: als je goed luistert mengt de muziek zich alsof zij is ontstaan uit een diep doordachte partituur.

Dat is zij uiteraard niet. De brutaliteit die het sextet aan de dag legt, laat je mond open vallen van verbazing: zo kan het dus ook. De grote verdienste van Ig Henneman - die zich altijd beijvert dat haar collectieven in zichzelf opgaan, maar tevens elkaar op elk front bestrijden – op deze ‘Cut A Caper’ is dat zij de Nederlandse geïmproviseerde muziek nieuwe handvaten heeft gegeven om het verleden te transformeren naar het heden. Dat doet zij al lange tijd, maar zo luid en duidelijk als op deze cd hebben de altvioliste c.s. zich nog niet uitgesproken.