De stukken die Formanek schreef volgen geen traditionele schema’s maar bestaan veelal wel uit diverse delen. Het openingsnummer ‘Twenty three Neo’ is daarvoor representatief. Een wat slepende, niet al te complexe melodie, wordt gedragen door een ritmisch patroon op piano. Michael Formanek en Gerald Cleaver interacteren daar ingetogen mee. Er ontstaat een rustgevende cadans, waarbij de niet voor de handliggende maatsoort de juiste soort spanning oplevert. Dan verandert het thema en wordt de interactie energieker.

In andere stukken variëren de musici met deze principes door bijvoorbeeld de ritmiek syncopisch op te bouwen, waardoor een groove ontstaat, of door rondcirkelende akkoordsequenties op piano in te zetten. Soms laten ze de structuur verder los, is de improvisatie vrijer, en worden de grenzen van harmonie flink opgerekt. Zowel het samenspel in deze groep, als de stukken, qua verhouding tussen structuur en improvisatie, zijn erg in balans. De muzikale dialogen zijn treffend en raak. Als Graig Taborn kleine klankwatervalletjes aan de piano ontlokt, begeleiden de anderen minimaal, en als Tim Berne een bijna funky staccato saxofoonsolo speelt, strooit Taborn daar vette akkoorden dwars doorheen en tegenin. Formanek en de zijnen maakten zo van ‘The rub and spare change’ een boeiend album.


Michael Formanek Quartet speelt op 17 april in het Bimhuis.