Jarrett en Haden werden in 2007 opnieuw samengebracht vanwege opnamen voor een documentaire over de contrabassist. Daarna werd in de thuisstudio van Jarrett ontspannen gemusiceerd dat uiteindelijk resulteerde in ‘Jasmine’, zonder al te veel repetities, hoofdzakelijk ‘direct opgenomen’. Voor Jarrett heel bijzonder; in de afgelopen twintig jaar bracht hij enkel solo- of trio-albums (met Jack DeJohnette en Garry Peacock) uit, doorgaans live opgenomen.

Opvallend is hoe ontspannen het repertoire van jazz standards en liefdesliedjes op ‘Jasmine’ wordt uitgevoerd. Haden is een meditatieve speler. Recht uit het hart spelend met een perfecte controle over zijn contrabas brengt hij de rust in Jarrett boven. Beiden vergrijpen zich niet aan langdurige solo’s, maar onderzoeken de samenhang van timbre en nuance in de goed, en op het lijf gekozen stukken zoals ‘Body and Soul’, ‘For all we know’, ‘Goodbye’, Peggy Lee’s ‘Where can I go Without you’ en  Joe Sample’s ‘One day I’ll fly away’.

Het zijn vooral spontane uitvoeringen, direct en helder, zo veel mogelijk de boodschap van de stukken intact latend. Comfortabel, gemoedelijk en toegankelijk. En, een hele verademing, het gebruikelijke gekreun van Jarrett blijft nagenoeg achterwege. In vele opzichten een historisch album dus.