Frans Elsen, 1934 - 2011.


Elsen hoorde in de jaren vijftig tot de eerste moderne jazzpianisten van Nederland. Vanaf de jaren zeventig speelde hij ook een belangrijke rol in de ontwikkeling van het jazzonderwijs aan de Nederlandse conservatoria.

Hij begon als zevenjarige met pianospelen en doorliep tussen 1952 en 1958 het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. In diezelfde periode begon hij op te treden met allerlei jazzformaties. 

In de loop der jaren werkte Frans Elsen met tientallen grote namen uit de Amerikaanse jazz, onder wie Barry Harris, Phil Woods, Zoot Sims, Stan Getz, Art Farmer, Oliver Nelson, Donald Byrd, Clark Terry, Thad Jones, Chet Baker en Ben Webster. Met zijn eigen kwartet maakte hij midden jaren vijftig van de vorige eeuw opnamen voor de lp’s Jazz Behind The Dikes, Vol. 2 en Vol. 3. Ook nam hij op met musici als Greetje Kauffeld, Ferdinand Povel en het Metropole Orkest. Een van zijn laatste albums dateert van 2006: As Long As There’s Music met gitarist Axel Hagen.

Vanaf het begin in 1979 was hij nauw betrokken bij de jazzopleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Meerdere generaties Nederlandse jazzmusici hebben daar bij hem gestudeerd, tot zijn pensionering in 1999. Voordien was Frans Elsen ook al actief geweest als initiator van jazzopleidingen in onder meer Zwolle en Hilversum. 

Hij publiceerde twee meerdelige leergangen: Jazzpracticum en Jazzharmonie aan de piano.

Tijdens het North Sea Jazz Festival 1991 werd Frans Elsen onderscheiden met de Bird Award Special Appreciation.

Frans Elsen piano, Luca Pisani bas, Bobby Durham drums.