CONCERTRECENSIE. Ramon Valle Trio, ’t Schuttershof, Middelburg, 23 februari 2011
beeld: Eddy Westveer
door: Mischa Beckers
De van oorsprong Cubaanse jazzpianist Ramon Valle (1964), die al enige tijd in Amsterdam woont, is een muzikale verhalenverteller. Op zijn nieuwste album ‘Playground’ vertelt hij, zonder worden, onder meer over de vrolijke wereld van spelende kinderen, over zijn zussen en zijn vrouw. “Muziek is praten, je stem verheffen, je mening geven. Elke dag, die ik voor de piano zit, is een zoektocht naar nieuwe woorden, naar mijn eigen stem”, is een treffende uitspraak van deze jazzpianist. Woensdag speelde het Ramon Valle Trio, op uitnodiging van Muziekpodium Zeeland, in ‘t Schuttershof in Middelburg.
Ramon Valle, Omar Rodriguez Calvo en Hart Jr. in 't Schuttershof in Middelburg.
En zijn eigen stem, die liet Valle daar in volle glorie horen. Geconcentreerd zocht hij mooie klanken tijdens de ingetogen start van het optreden en ging vervolgens over naar ‘Dislberg morning light’. Dat stuk had een opbouw, die een aantal van zijn uitvoeringen kenmerkt: een eenvoudige maar sterke basis, die het hele nummer draagt en waarbij het trio vervolgens uitvoerig vele harmonische en melodische variaties verkent en ongekende wisselingen in dynamiek ten toon spreidt. Daarbij ontlokte Owen Hart Jr. fluisterzachte roffeltjes aan zijn kleine drumkit maar evenzogoed een donderend geweld. In ‘Dislberg morning light’ vormde een eenvoudig, groovend linkerhandpatroon op de piano die basis en in ‘Playground’ een setje van twee sprekende akkoorden.
Valle is blij met Hart Jr. en bassist Omar Rodriguez Calvo, waarmee hij sinds enige tijd zijn trio vormt. Die samenwerking vergelijkt hij met communicerende vaten. Muzikaal gezien converseren de heren continu: drie ritmische niveaus en drie melodielijnen die elkaar onderweg tegenkomen. Valle laat zijn begeleiders veel ruimte om hun mening te geven, de muziek te herscheppen, in solo’s of in begeleiding. Op die manier houdt hij het geluid fris bij de optredens. Kwaliteit staat hoog in het vaandel van de pianist. Ideeën die tijdens een improvisatie, solo of met het trio opkomen schrijft hij later uit om er zeker van te zijn dat de structuur ervan goed is, of dat het geluid interessant genoeg is voor hem en zijn medemuzikanten. Zo belanden ze weer in zijn composities.
Ramon Valle Trio.
Valle wil zich niet profileren als een speler van latin, of meer specifiek, Cubaanse jazz. Zijn idioom is jazz, in brede(re) zin. Maar natuurlijk is zijn Cubaanse achtergrond te horen in zijn stukken. In ‘Cinco Hermanas’ bijvoorbeeld, dat hij schreef voor zijn vijf zussen en waarmee hij “Cuba altijd bij zich draagt, waar hij ook is”. Zoals in bijna alle stukken laaide hier het vuur weer flink op. Percussief en met een enorme vingervlugheid reeg hij loopjes, tweeklanken en akkoorden over het hele register aan elkaar, zelfs in de hectiek en complexiteit van stukken als ‘El reto’ en ‘Laberinto’. Maar gas terugnemen kan Valle ook. In het melodische prachtige ‘Fabio’, verbeeldt hij hoe zijn zoontje “learned his first steps in life”. Een aangrijpende muzikale manier om de liefde voor een persoon uit te drukken. Het Ramon Valle Trio dwong op deze manier diep respect af bij het publiek dat vol bewondering en soms bijkans ademloos leek te luisteren naar de muzikale woorden van de pianist en zijn sterke begeleiders.