Wierbos, Bhattacharya, Nie en Kypski: onconventioneel spektakel in WorldElectroJazz CONCERTRECENSIE. WorldElectroJazz, De Badcuyp, Amsterdam, 30 juni 2006 De vier deelnemers met uiteenlopende muzikale achtergronden zijn, ondanks de jonge leeftijd van Kypski en Nie, gelouterde muzikanten. Niet alleen lieten en namen zij de ruimte voor eigen invloeden, het kwartet toonde ook interesse in elkaar door zich aan te passen. Zo raakte ik enkele keren verward door zoemende baslijnen die zowel door de DJ, trombonist en percussionist gemaakt werden; instrumenten vervloeiden. Ook het voor de Indiase muziek kenmerkende vocale inbreng via korte herhalende woorden en zinnen werd geïmiteerd door Wierbos, die zich niet beperkte tot eigenzinnige kreetjes. Wierbos liet via rochelende leeuwengeluiden stormachtige didgeridoos aanwaaien. Hoewel de trombonist menigmaal met Han Bennink wordt vergeleken, houdt hij zich fysiek veel meer op de achtergrond. Enkel zijn onconventionele benaderingswijze van zijn instrument doet denken aan praktijken van Bennink. Het meest fysiek aanwezig was tapdanseres Marije Nie. Het was niet alleen vermakelijk om naar haar te luisteren, maar ook haar katachtige en soepele lichaamsbewegingen boeide mateloos. Via solo’s wist ze razendsnelle ritmes te produceren die bijvoorbeeld Kypski verleidde tot het inzetten van 'drum ’n bass'. Een onconventioneel interessante combinatie was het zeker, het concert van Wierbos, Nie, Kypski en Bhattacharya. Het is dan ook jammer dat cross-over initiatieven als WorldElectroJazz een zeldzaamheid zijn en bovendien bijzonder matig worden bezocht.
Met: Wolter Wierbos, DJ Kypski, Sandip Bhattacharya, Marije Nie
door: Tim Sprangers
Wolter Wierbos, precies tien jaar geleden winnaar van de VPRO Boy Edgar prijs, Marije Nie, een tapdanseres die haar vrolijke glimlach zelden achterwege laat, DJ Kypski en de Indiase percussionist Sandip Bhattacharya vormden de groep muzikanten die invulling gaven aan het laatste concert in de serie WorldElectroJazz waarbij muzikanten uit verschillende disciplines eenmalig concerteren. Lokatie: De Badcuyp Centrum voor Muziek aan de Amsterdamse Eerste Sweelinckstraat.
Kypski vult Wierbos fraai aan. De twee weten bijvoorbeeld een onderwaterwereld te imiteren. Snorkelachtige geluiden uit de trombone worden voortgestuwd door een ruisende mystieke monotone sound. De Utrechter Kypski, zesvoudig nationaal scratchkampioen en bekend van onder andere de band C-Mon & Kypski, vormde een waar onderdeel van het kwartet. Hij beperkte zich niet tot een beat die langer dan 20 seconden duurde, maar stuwde het kwartet prettig onrustig voort. Ook had hij de lachers op zijn hand met de bombastisch klinkende Hollywood-intro’s of afsluitende vocale samples en: ‘dat is een geluid wat je niet vaak hoort’. De gerenommeerde Indiase tablaspeler Sandip Bhattacharya, doorkneed in Indiase klassieke muziektradities, kon er ook om lachen. Bhattacharya, maakt deel uit van Vedaki, wereldmuziekensemble avant la lettre, en heeft samengewerkt met musici als flamencogitarist Eric Vaarzon Morel. De tabla is een bijzonder veelzijdig instrument, waarbij de verandering van de toonhoogte in de toon zelf een boeiend aspect is. Hoewel Bhattacharya geen elektronische aanvulling gewend leek, vormde hij een welkom en completerend onderdeel.
© Jazzenzo 2010