Legende Jim Hall samen met Jesse van Ruller hoogtepunt op Jazz International Rotterdam CONCERTRECENSIE. Jazz International Rotterdam festival, De Doelen Rotterdam, 30 september 2006
beeld: Jelle van der Hijden
door: Koen Graat
‘De meest interessante musici bleken gitaristen te zijn’, zo verklaarde gitarist Jesse van Ruller tot vermaak van het publiek zijn keuze voor het zaterdagavondprogramma van het Jazz International Rotterdam festival in De Doelen. De organisatie van het driedaagse festival had Van Ruller de volledige artistieke vrijheid gelaten om een programma samen te stellen. Bij elk van de drie optredens op zaterdagavond stond de gitaar centraal. En dat was wat veel van het goede, ondanks enkele prachtige momenten.
Jim Hall, Nelson Veras, Jesse van Ruller
Hoogtepunt van de avond was zonder twijfel het duo optreden van Van Ruller met gitaarlegende Jim Hall. ‘Niemand kan om Jim Hall heen als je gitaar speelt’, had Van Ruller vlak voor het optreden het publiek laten weten. De verschijning van de 75-jarige Hall, die in het verleden onder meer samenspeelde met Sonny Rollins, Paul Desmond en Bill Evans, was al een hoogtepunt op zich. Wat gebogen stond hij op het podium, keurig in stropdas en bij zo wat elk nummer vertelde hij een anekdote. Een keer verontschuldigde Hall zich voor de Amerikaanse regering.
Het optreden van de twee meestergitaristen was prachtig. Hall speelt vanuit de eenvoud en ontroert met zijn heldere lijnen, waarbij hij zijn snaren vaak zacht aanslaat. Een mooi contrast met het virtuoze spel van Jesse van Ruller, die telkens weer blijft verbazen met zijn krachtige en originele melodieën, zoals ook bleek uit zijn solo op ‘All the things you are’. De staande ovatie aan het einde van het concert was terecht.
Peter Bernstein, Nelson Veras Trio, Jesse van Ruller
Mooie momenten zaten er ook in het openingsoptreden van de avond. De muziek van het trio van gitarist Nelson Veras, waar verder Harmen Fraanje (piano) en Stéphane Galland (drums) in spelen, draait vooral om vrijheid. Het optreden ging dan ook alle kanten op. Bij zowel Veras als bij Fraanje wordt virtuositeit afgewisseld met lyrische lijnen, vaak met een moderne klassieke invloed. De rol van drummer Galland was minder duidelijk. Hoewel Galland (onder meer Aka Moon) een geweldige muzikant is, leek het er zaterdagavond op of hij zijn eigen feestje aan het bouwen was en minder oog en oor had voor de composities en voor zijn medemusici. Dat was jammer, want sommige mooie stukken werden overspoeld door een orkaan aan trommels en bekkens. Gelukkig speelde Fraanje meerdere mooie intro’s en was het laatste stuk van het trio van grote schoonheid.
De avond werd afgesloten door de Amerikaanse gitarist Peter Bernstein, begeleid door het trio van pianist Martin Sasse uit Duitsland. Een degelijk, swingend, maar toch ook voorspelbaar optreden, wat bij de twee andere ‘gitaarconcerten’ in het niet viel. Misschien was het wat te veel gitaar voor één avond. Het verwachte vuurwerk bleef daardoor een beetje uit, hoewel alleen al het duo-concert van Hall en Van Ruller meer dan de moeite waard was. Zeker wanneer een icoon als Jim Hall zo menselijk blijkt te zijn: ‘This last song was called Careful. It’s a 16 bar blues, and if you’re not careful, you’ll make a 12 bar blues of it.’
© Jazzenzo 2010