Scott johnson, overigens niet de meest ontoegankelijke componist in deze serie, brengt nu zijn derde plaat op het label uit. De muziek van Johnson is in gelijke mate gevoed door minimal Music en progressieve rock. Steve Reich is een referentie net als Frank Zappa.

Het resultaat is een onnavolgbare aaneenschakeling van virtuoze miniaturen. In de compositie waaraan de cd de titel dankt worden de zich in een loop steeds repeterende vrouwenstemmen afgezet tegen soms hectisch aandoende passages die zich juist geen van allen herhalen. Johnson is een intelligente componist die tevens van een vette rock riff houdt en zijn technisch kunnen ook graag etaleert.

Het levert boeiende, maar door de maniakale drukte soms ook vermoeiende muziek op. Ondanks de duidelijk herleidbare muzikale verwantschappen heeft Johnson een eigen geluid en stijl. Die komt vooral in de stukken voor een grotere bezetting tot zijn recht. Daar weet hij zijn neiging tot bijna priegelig imponeerwerk het beste te beteugelen.