CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Ravi Coltrane Quartet, 11 november 2007
beeld: Jojanneke Claessen
door: Tim Sprangers

Het is frustrerend. Met zo’n beroemde vader, wiens invloed nooit zal worden overtroffen, is het moeilijk een eigen identiteit te vormen. In elk gesprek, elke recensie en in elke biografie over Ravi Coltrane zal er gerefereerd worden aan zijn oudeheer. En dat terwijl de twee elkaar nooit goed hebben gekend; John stierf toen Ravi slechts twee jaar oud was. Inmiddels begint de 42-jarige zoon, door zijn gewaagde en explorerende houding, op eigen kracht respect te verdienen.

Drew Gress, Ravi Coltrane en EJ Strickland in Bimhuis - klik op foto

In het Bimhuis trad Coltrane op met Luis Perdomo (piano), Drew Gress (bas) en EJ Strickland (drums). Twee jaar geleden bracht hij zijn tweede album met deze formatie uit op eigen label, Ravi Coltrane Music (RCM Records). Het kwartet beschikt over een indrukwekkend soepele groepsdynamiek. Complexe composities met diverse lagen klinken toch evenwichtig. De complexheid komt tot uiting in de veelzijdigheid van tempo’s, volume en stijlen in elk nummer. Hoewel de stukken uitgeschreven zijn, lijken er toch free jazz interacties plaats te vinden door de onvoorspelbaarheid in structuren. Dit doet het kwartet nonchalant op geoliede wijze. De vier muzikanten beschikken over een uitmuntend technisch vernuft én luisteren goed. Ze jagen elkaar op, maar behouden wel respect; solo’s waren er voor ieder in overvloed.

Emotie kwam vooral van bassist Gress, een kleine maand geleden nog sideman van Mark Feldman in het Bimhuis. Zijn bas stond niet voor niets zacht afgesteld. Gress speelde met zoveel passie en vurigheid dat de volumeknop van zijn versterker er niet toe deed. Ook drummer Strickland was groots. Ondanks zijn soms houterige accenten is zijn spel één lang vloeiend verhaal. Pianist Perdomo, die enkele albums heeft uitgebracht onder RCM Records, viel voornamelijk op door zijn achteloos vlotte solo’s. Inhoudelijk was hij de minst boeiende van het stel, maar technisch zonder twijfel het meest begaafd.

Coltrane zelf beschikt over een indrukwekkende dosis kwaliteit en durft hier bovendien mee te experimenteren. Hij speelt verkennend en zoekt naar samengestelde ritmes en melodieën in zijn composities. Vertragingen en versnellingen, een uitstapje naar bebop, hardbop, funk en dan weer carnavaleske blaasmuziek; het kenmerkt het uitpluizende enthousiasme van Coltrane. Wel is zijn uiterlijke performance wat zakelijk en plichtmatig; zijn enthousiasme is alleen in zijn spel te horen. Ach, het is slechts een gezocht puntje van kritiek.

• Ravi Coltrane website