CD-RECENSIE

Jeroen van Vliet Trio – The Poet & other tales
bezetting: Jeroen van Vliet, piano en elektronica; Frans van der Hoeven, contrabas; Pascal Vermeer, slagwerk
opgenomen: november 2007 in Rainbow Studio Oslo
release: 2008
label: Challenge Records
tracks: 11
tijd: 59.44
websites: www.jeroenvanvliet.com - www.fransvanderhoeven.com - www.pascalvermeer.nl - www.challengerecords.com
door: Rinus van der Heijden

Nederland kent sinds enkele jaren een Dichter des Vaderlands. Steeds meer gemeenten beschikken over een stadsdichter. En nu heeft ook de jazz een heuse dichter. Hij heeft zichzelf weliswaar benoemd, maar dat mag als je geen letter overdrijft. En dat doet pianist/componist Jeroen van Vliet geen moment op deze gedenkwaardige plaat, die volkomen terecht ‘The Poet’ (& other tales) is genoemd.

Jeroen van Vliet is een denker in muziek. Eerdere albums onder eigen naam zoals ‘Who’s Afraid’ en ‘Red Sun’ plus zijn aandeel in vele cd’s van medemusici getuigden daar al van. Zijn spel mag intellectueel worden genoemd; zijn toon is doordacht, elke noot krijgt de juiste plaats, er wordt geen toets teveel beroerd. Op ‘The Poet & other tales’ heeft Jeroen van Vliet dit vakmanschap tot in de uiterste consequentie uitgewerkt. Hij maakt elf sfeertekeningen, die hun gelijke niet kennen.

Als je het over improvisatiemuziek hebt – en daarvan is op dit album zeker sprake – schuilt in denken het gevaar van gebrek aan spontaniteit. Denken doet een musicus vaak om te bedenken en dat gaat altijd ten koste van enthousiasme en ongebreideld improvisatievermogen. Op ‘The Poet & other tales’ is daar in de verste verte geen sprake van. Er wordt door het driemanschap in volle vrijheid gespeeld, melodieus en vaak dromerig, maar nergens klef. Harmonie is het toverwoord en dat resulteert in indrukwekkende luistermuziek, die een constante spanningsboog kent. Die boog wordt gevoed door de ingehouden wijze van spelen, van zowel Jeroen van Vliet als zijn twee medemusici.

Van Vliets spaarzame gebruik van elektronica is er slechts om de klanklandschappen te versterken. Frans van der Hoeven zet de ene keer rijke accenten onder de pianoklanken, om waar gewenst onmiddellijk terug te schakelen naar delicate begeleiding. Pascal Vermeers slagwerk is er om de pianoklanken op te tillen of waar nodig naar de richting te buigen die de harmonie tussen de drie opeist. En dat het trio zijn ankers heeft in jazzmuziek wordt voortdurend bewezen. Het sterkst in het stuk ‘Gaea’ van Jeroen van Vliet. Hij schreef negen van de elf stukken. In de overige twee liet hij zich ook bij het schrijven ervan leiden door zijn medemusici.

• Deze cd wordt op 20 maart gepresenteerd in het Bimhuis in Amsterdam. Hierna volgt een korte tournee: 21-03 de TOR Enschede, 28-03 Lantaren-Venster Rotterdam, 15-04 Mahler Arnhem, 16-04 Schuttershof Middelburg, 18-04 Paradox Tilburg, 20-04 Beauforthuis Austerlitz