CD-RECENSIE

Michael Blake - The World awakes; a tribute to Eli ‘Lucky’ Thompson
bezetting: Michael Blake; tenor-, sopraansax, klarinet, Søren Kjærgaard; toetsen, Jonas Westergaard; bas, Kresten Osgood; drums. Gasten: Peter Fuglsang; basklarinet, klarinet, Kasper Tranberg; trompet, Lars Bjørnkjær; viool, Henrik Dam Thomsen; cel, Teddy Kumpel; gitaar, Rob Jost; Franse hoorn
opgenomen: 8,9 november 2006
release: 2007
label: Stunt Records
tracks: 9
tijd: 58.23
websites: www.michaelblake.net - www.sundance.dk
door: Mischa Andriessen

Hij leek al vroeg in zijn carrière zijn eigen stem gevonden te hebben. Vaak in samenwerking met bassist Ben Allison bracht Michael Blake een aantal frisse, vernieuwende platen uit die toch zeer toegankelijk waren. Blijkbaar schiep de gevonden vorm niet genoeg voldoening want Blake is al een aantal platen achter elkaar op zoek naar iets nieuws. Tot nu toe met wisselend succes. Zijn trio-cd “Right in front of your very ears” overtuigde niet, de eerste met een jong Deens kwartet onder de naam Blake Tartare opgenomen cd weer wel, maar de laatste plaat van dezelfde groep was weer erg wisselvallig. De stap die Blake nu gezet heeft, is een zeer verstandige; hij zoekt aansluiting bij de traditie om van daaruit verder te komen.

Blake beschrijft in de hoestekst hoe hij met name op sopraansax moeite had een goed geluid te vinden en dat hem ‘Lucky’ daarbij het licht liet zien. Wie wil weten hoe goed Lucky Thompson was, moet bijvoorbeeld zijn “Lucky Strikes” eens beluisteren, maar in dit geval gaat het erom wat Michael Blake met diens muziek heeft gedaan. Het resultaat is veel traditioneler dan je van de saxofonist zou verwachten, maar wel evenwichtiger dan zijn voorgaande projecten. Een belangrijke factor daarin zijn Thompsons onverwoestbare melodieën die een adequate vervanging van Prozac lijken te zijn. Met name het zonnige “Reminiscent” (met toch ook een zweempje melancholie) is een zuivere juweel.  

Blakes grilligheid van de laatste jaren heeft hier plaats gemaakt voor een gezond soort onvoorspelbaarheid. Bij eerste beluistering is “The world awakes” een plaat die je denkt te kennen. Dat blijkt bij elke volgende keer dat je de plaat draait steeds minder waar, zoals dat met goede vrienden gaat.