CD-RECENSIE
Brussels Jazz Orchestra – Bert Joris Signs and Signatures
bezetting: rieten: Frank Vaganée, Dieter Limbourg, Kurt Van Herck, Bart Defoort, Bo van der Werf; trombones: Marc Godfroid, Lode Mertens, Frederik Heirman, Laurent Hendrick; trompetten: Serge Plume, Nico Schepers, Pierre Drevet, Jeroen Van Malderen; piano en Fender Rhodes: Nathalie Lorriers; contrabas: Jos Machtel; slagwerk: Klaas Balijon. Artistiek leider Frank Vaganée.
opgenomen: 29 en 30 januari 2010 in Studio Flagey Brussel
release: 2010
label: WERF
tracks: 8
tijd: 71.53
website: www.brusselsjazzorchestra.com - www.dewerf.be - www.bertjoris.com
door: Rinus van der Heijden
Als je aan het Brussels Jazz Orchestra denkt, dan krijg je automatisch associaties met het begrip ‘goed’. Bij het nieuwste album ‘ Signs and Signatures’ is het niet anders, maar helaas dringt zich ook de kwalificatie ‘saai’ op. Hoewel hoofdpersoon Bert Joris heeft gepoogd het geluid van een big band een andere kant op te sturen, overheerst zeventig minuten lang het mooie en harmonische dat hij kennelijk voor ogen had. Waardoor spanning en avontuur achterwege blijven.
Het Brussels Jazz Orchestra (BJO) ziet Bert Joris als de meest vooraanstaande trompettist en componist van België en het heeft daarin volkomen gelijk. Joris ziet kans muziek te kleuren en van eigen accenten te voorzien. Dat doet hij ook op deze ‘Signs and Signatures’. Naar eigen zeggen wilde hij hartverwarmende muziek componeren voor het BJO, zonder daarbij innovatief te werk te gaan. Dus niet teveel uitbundigheid of een uitgebouwd volume dat grote jazzorkesten kenmerkt, maar liever muziek die midden in de nacht haar werk doet.
Het introverte dat hiermee samenhangt, heeft Bert Joris zeker in de acht stukken van het album neergelegd. Bij elke compositie geeft hij uitleg over de geest ervan en zijn bedoeling die hij het meegaf. Het gaat allemaal om naar binnen keren en dat wordt in de muziek overduidelijk. De opbouw van de composities is áf, de dekking die het BJO geeft is áf, de solo’s van Bert Joris zijn áf. Alles is meer dan technisch verantwoord, maar de opstandige ziel die jazz moet kenmerken is naarmate de cd vordert, geheel uit de muziek verdwenen.