Mona Lisa Overdrive explosief en overtuigend
CONCERTRECENSIE Mona Lisa Overdrive, Terneuzen, Porgy en Bess, 7 december 2008
beeld: Eddy Westveer
door: Mischa Beckers
"Mona Lisa Overdrive stond al heel lang op ons lijstje en wij al een tijdje op die van hun, maar voor hen is het lastiger plannen", aldus bestuursvoorzitter Hans Zuiderbaan van Porgy en Bess in zijn aankondiging. Afgelopen zondag was het zover.
Een explosief concert van Mona Lisa Overdrive in het Terneuzense Porgy en Bess, met Jesse van Ruller, Stefan Lievestro en Arno Krijger
Mona Lisa Overdrive begint in januari aan de opnames voor de opvolger van het debuutalbum Picknick at Bikini dat vorig jaar uitkwam. Gitarist Jesse van Ruller en contrabassist Stefan Lievestro schrijven er momenteel, ieder afzonderlijk, stukken voor, maar die verkeren nog in een pril stadium. Op het repertoire staan daarom met name stukken van Picknick at Bikini.
In de openingsnummers ‘Spritz’ en ‘Picknick at Bikini’ neemt Van Ruller het voortouw. Met het inmiddels bekende stevigere telecastergeluid, voorzien van lichte oversturing en elektronische effecten, improviseert hij zelfverzekerd met prachtige frasering over de altijd solide begeleiding van drummer Hans van Oosterhout en bassist Lievestro. In de ballad ‘Swabie’ - waarbij het geluid van Van Ruller's telecaster iets te iel is om de melodie te dragen en Arno Krijger met warme Hammondklanken compenseert - en het daaropvolgende ‘Potato Eater’ neemt de band wat gas terug.
Dat verandert met ‘Dog’, een wat oudere compositie van Lievestro. Van Oosterhout drumt het geheel explosief aan elkaar en jaagt de band weer op. Groovende thema's wisselen af met vernuftige breaks en Van Ruller speelt zijn meest Scofiaanse solo - met flinke intervaloefeningen - van het concert. Van Oosterhout toont zich als een ware regisseur. Hij kiest het juiste moment voor een dynamiekwisseling waarbinnen de groep de compositie minutieus tot op de bodem uitkleedt en weer opbouwt. Er valt elke seconde iets te beleven.
Contrabassist Stefan Lievestro en slagwerker Hans van Oosterhout
Porgy en Bess huist in een wat ouder gebouw maar kennelijk zit het met de stevigheid wel goed anders was het dak er na de pauze zeker afgevlogen. Van Ruller soleert lang en geconcentreerd in 'Oh, Susanne!' en 'Gerommel in de polder' waarbij hij alle uithoeken van scales en akkoorden verkent. 'Homeboy' Arno Krijger - al van jongs af aan kind aan huis in het Terneuzense jazzpodium - heeft zich tot dan toe qua solomomenten wat bescheiden opgesteld en ondersteunt smaakvol. In ‘Red Ribbon’ en het stuk ‘Mona Lisa Overdrive’ grijpt hij echter met beide handen zijn kans. Bij Krijger geen clichématige solo's. Met diepe frons in het voorhoofd zoekt hij naar de juiste invalshoek en imponeert hij met razendsnelle patronen of uitgesponnen omkledingen van de akkoorden.
Met zichtbaar spelplezier zet de band het einde in: een ieder neemt de gelegenheid zijn eigen ritmische dan wel harmonische creatie in het gezamenlijk gespeelde thema te integreren en de andere uit te dagen. Mona Lisa Overdrive geldt als een traktatie binnen de hedendaagse Nederlandse jazz.
