Lyriek
Meer dan in vorige albums laat Tzur op ‘My Prophet’ horen dat hij een kracht is om mee rekening te houden. Zijn spel is minder ingehouden en in zijn lange improvisaties is meer dan eens een stukje authentieke furiositeit te bespeuren. Zijn geluid kan zich ontwikkelen van bijna engelachtig tot buitengewoon grimmig. De productie kent een bijna suite-achtige opbouw, met ‘Epilogue’ dit keer niet als het gebruikelijke slotstuk maar als een verwachtingsvolle inleiding. Een opvallende beslissing, die de muzikale vooraankondiging vormt van het meesterlijke ‘Child You’, dat een extra dimensie geeft aan het begrip lyriek. Tzur steekt in grootse vorm en zijn extatische solo vormt de opmaat voor een weidse improvisatie van pianist Nitai Hershkovits. 

Uitzinnig
Contrabassist Petros Klampanis komt ruimschoots aan bod in de gevoelvolle ballad ‘Through A Land Unsown’. Bewust traag ontwikkelt zich de muziek: het ensemble speelt bijna op kousenvoeten. Een subtiel moment dat uitmondt in de wals ‘Renata’, waarin Indiase muziek en jazz een harmonieus huwelijk aangaan. Ragfijn klinkt de tenorsaxofoon van de leider, met een suggestieve notenkeuze die uitmondt in een uitzinnig gebed. Even lijkt Tzur de hemel aan te raken om daarna nogmaals te excelleren in ‘My Prophet’, waarin hij de muziek aan het einde van zijn improvisatie bijna stil laat vallen.

Weergaloos
‘Last Bike Ride In Paris’ vormt een geslaagde afsluiter die een samenvatting is van al het moois dat eraan voorafging. Pianist Hershkovitz pakt nog eenmaal krachtig uit en de leider laat zich door de ritmesectie opstuwen tot een weergaloze climax. Wordt Tzur de John Coltrane van de actuele jazz? Vast staat dat hij veel in zijn mars heeft en dat het einde van zijn kunnen nog lang niet in zicht is.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Renata.