Spook – The Brood CD/LP-RECENSIE Door hun inbreng bij groepen als De Beren Gieren, MDCIII, Jim White, Dez Mona, The Whodads en Backback is het overduidelijk dat deze drie graag over muurtjes kijken en adepten zijn van originele kruisbestuivingen. Voor ‘The Brood’ is dat niet anders en enten ze diverse vertakkingen op de centrale stam van jazz en improvisatie. Zelf omschrijven ze het als free country en post western. Wel klinkende omschrijvingen maar hier is veel meer aan de hand.
Spook – The Brood
bezetting: Filip Wauters pedal steel, gitaar; Simon Segers drums: Nicolas Rombouts contrabas
opgenomen: Studio Caporal, Antwerpen
uitgebracht: 31 mei 2024
label: W.E.R.F.
aantal stukken: 7
tijdsduur: 40’22
website: nicolasrombouts.be - bandcamp.com/the-brood
door: Georges Tonla Briquet
Woordspelingen liggen voor de hand met Spook als groepsnaam en ‘The Brood’ als cd-titel. We houden het bij een omschrijving als een sterk filmisch getint luisterspel. Het is het tweede album van dit Belgische trio gevormd door gitarist Filip Wauters, drummer Simon Segers en bassist Nicolas Rombouts.
Vintagetinten
Een sterke spanningsboog vanaf de cinematografische introductie met onderliggende horrorelementen gekoppeld aan welbepaalde vintagetinten openen het album. Het klinkt als de soundtrack voor een nieuwe aflevering van series als ‘American Horror Story’ en ‘Lovecraft Country’. ‘C6’ is vervolgens het eerste kortverhaal dat onder de vooropgezette raamvertelling valt. Ongemakkelijke americana met verdraaiingen zoals in de films van David Lynch. Tevens meeslepend ondanks de uitgesproken donkere toon. Via ‘In Hindsight’ bevinden we ons plots op het kruispunt van western en sciencefiction met vooral de elektrische bas die de reeds overheersende tensie verhoogt. Wie de reeks ‘Westworld’ zag, zal hier zeker aanknopingspunten vinden. De vroege Pink Floyd platen en progrock zijn uitgesproken referenties die opduiken in ‘Impro #1’ waarmee kant A afgesloten wordt.
Het trio opent de andere zijde akoestisch en intimistisch in schril contrast met het voorgaande. Gerust te omschrijven als hun bewijs van inclusie versus uitsluiting op gebied van stijlen. Een bijna dertien minutenlange improvisatie met caleidoscopische en fluctuerende motieven en haast occulte sfeerzetting. Alsof je elk moment terecht zal komen in Area 51, de Amerikaanse basis in de woestijn van Nevada waar je borden kan lezen als ‘You weren’t here and it doesn’t exist’.
Hoorspel
Of ‘Zeddemore’ een rechtstreekse verwijzing is naar het personage uit ‘Ghostbusters’ laten we in het midden maar de link is er wel degelijk. Uiteindelijk is ‘The Brood’ een hoorspel, kinderen toegelaten, volgens de titel van de afsluiter, ‘Schoolgirls, Schoolboys’.
Het abstracte kunstwerk dat de hoes siert, is van de Japanse kunstenaar Kumi Sugaï. Verder geven ze nog een wijze raad mee alvorens te luisteren: “This record has dynamics. If you want to hear it louder, turn up the volume. Enjoy”.
Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.
Hindsight.
© Jazzenzo 2010