CD-RECENSIE 

Trichotomy – To Vanish
bezetting: Sean Foran piano, keyboards, elektronica; John Parker drums, percussie, elektronica; Samuel Vincent contrabas, elektronica. Gastbijdragen: Danny Widdicombe pedal steel gitaar; Nicole Tait fagot; Thomas Green keyboards
opgenomen: december 2019
uitgebracht: 24 maart 2023
label: Earshift Music
aantal stukken: 10
tijdsduur: 49’56
website: tricotomymusic.com - earshift.com 
door: Mathijs van den Berg


Het feit dat Trichotomy van de andere kant van de aardbol komt, verklaart misschien dat het trio in Europa minder bekend is. Het betreft een zeer geroutineerde band. De Australiërs Sean Foran (piano), John Parker (drums) en Samuel Vincent (contrabas) spelen al vanaf hun studententijd samen. In de ruim twintig jaar dat ze een trio vormen is ‘To Vanish’ hun zesde album. Ze ondergingen invloeden van onder andere The Bad Plus, Portico Quartet, Nik Bärtsch, Tord Gustavsen en Vijay Iyer. Trichotomy combineert sterke grooves met heldere melodieën. ‘To Vanish’ markeert weer een stap in het ontwikkelen van een eigen muzikaal idioom. Het is een avontuurlijk trio dat graag samenwerkingsverbanden aangaat.

Aan ‘To Vanish’ doen opmerkelijke gastmuzikanten mee. De pedal steel gitaar van Danny Widdicombe geeft openingsnummer ‘Forward Motion’ een extra ruimtelijk geluid. Ook vrij ongewoon is het optreden van fagottiste Nicole Tait op twee stukken. Het trio maakt meer dan op voorganger ‘Known-Unknown’ (2017) gebruik van elektronica. Toetsenist en producer Thomas Green horen we op een track op keyboards. Bas en drums klinken vaak stevig. De nummers hebben door dit alles een vol geluid, dat tegelijkertijd transparant is. Elektronica is met de akoestische instrumenten in evenwicht. Op het langzame titelnummer verdwijnen de klanken letterlijk in elkaar. Heel mooi gedaan.  

Het draait vooral om de composities, die zeer interessant zijn. De nummers zijn meestal van beperkte omvang, maar er gebeurt in klein bestek ontzettend veel. Er zijn veel overgangen en tempowisselingen, die onvoorspelbaar zijn en volmaakt natuurlijk overkomen door de geweldige interactie tussen de ervaren musici. Uitersten worden met elkaar verbonden, zoals op ‘It Bodes Well’. Eerst horen we een zware basgroove en stevige drums waar de piano overheen meandert. Daarna gaan in een traag intermezzo gestreken bas en fagot harmonisch in elkaar op. ‘In Times Past and Present’ verschillen de onderdelen totaal van elkaar met uiteenlopende ritmes. Knap hoe het trio hiervan een eenheid smeedt.  

Pianist Foran wisselt minimalistische patronen af met swingend, puntig en lyrisch improvisatiewerk, waarin hij aan Esbjörn Svensson doet denken. ‘A Sense of Ordered Chaos’ heeft zelfs een e.s.t.-achtige pianomelodie, hoewel het nummer toch echt Trichotomy is. Een heerlijke compositie. Het slechts tweeëneenhalve minuten durende ‘Fibonacci’ klinkt weer lekker tegendraads met pompende fagot, broken beats en hamerende piano. Op het slotstuk ‘Lynette’ halen bassist Vincent en drummer Parker solistisch machtig uit. Een geweldige band, dit Trichotomy, die je graag live wilt horen. De volgende keer dat ze deze kant uitkomen mogen de programmeurs hen beslist niet missen!

• Beluister dit album via Bandcamp.
  
  
  

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

A Sense of Ordered Chaos.