CD-RECENSIE 

Noah Preminger Trio – Sky Continuous
bezetting: Noah Preminger tenorsaxofoon, Kim Cass contrabas, Bill Stewart drums
opgenomen: 149 november 2021, Samurai Hotel Recording Studio, Astoria, New York
uitgebracht: september 2022
label: Criss Cross Jazz
aantal stukken: 9
tijdsduur: 55’58
website: noahpreminger.com - crisscrossjazz.com
door: Cyriel Pluimakers


De Amerikaanse tenorsaxofonist Noah Preminger maakte al twee sterke albums voor het Nederlandse Criss Cross: ‘Genuinity’ en ‘After Life’. Producties die internationaal konden rekenen op uitstekende recensies. Voor de nieuweling ‘Sky Continuous’ slaat hij een nieuwe weg in: hij kiest voor een basale triobezetting en laat zich hier begeleiden door contrabassist Kim Cass en meesterdrummer Bill Stewart. Een setting die klinkt als de bekende klok en wel moet leiden tot een bijzonder muzikaal resultaat.

Krachtig
Het krachtige slagwerk van Stewart vormt samen met de contrabas van Cass een fantastische motor die de tenorsaxofonist vanaf het eerste moment opzweept tot grote hoogten. Je denkt onmiddellijk aan de fameuze Village Vanguard sessies van Sonny Rollins voor Blue Note. Duidelijk is dat Stewart goed naar Elvin Jones heeft geluisterd en diens polyritmische stijl tot in de finesses beheerst. Na de stevige opener ‘FTGOP’ volgt het meer bedachtzame ‘High or Booze’. Bijna alle composities, met uitzondering van Jackie McLean’s ‘Little Melonae’, zijn afkomstig van de leider zelf.

Meedogenloos
Het volle saxofoongeluid van Preminger komt uitstekend tot zijn recht in het groovende ‘The Late 90’s’ en de melancholieke ballad ‘Iris’. Glorieus klinkt hij in het opzwepende ‘You’ll Never Win’ en het op een folk song lijkende ‘Armor’, dat ingeleid wordt door een uitgebreide solo van contrabassist Cass. Een hoogtepunt vormt het titelnummer ‘Sky Continuous’, waarin de leider vol gas geeft in een meedogenloze improvisatie waarin hij veel generatiegenoten het nakijken geeft. Zijn majestueuze geluid in combinatie met een breed palet aan muzikale ideeën maakt Preminger tot een kracht die veel bekende namen van nu doet verbleken.

Eerbetoon
Lekker los klinkt het trio in ‘Jamz’, een zalig langzame improvisatie die eeuwig door lijkt te kunnen gaan. Dat het album eindigt met een snelle versie van McLean’s ‘Little Melonae’ mag zeker worden opgevat als een eerbetoon aan het Blue Note-tijdperk toen elke blazer nog zijn eigen geluid had. Iets wat zeker geldt voor Preminger, een musicus die met elke nieuwe productie zijn bakens lijkt te verzetten en zijn respect voor de jazztraditie allerminst onder stoelen of banken steekt. 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Sky Continuous.