Verrassend vers op Amersfoort Jazz
CONCERTRECENSIE. Amersfoort World Jazz Festival. Met Blue Sands, Newt, Thomas Pol, Nick Scholten. 7 en 9 augustus 2022
beeld: Ron Beenen
door: Christel Meijer
Maar liefst elf dagen lang presenteert Amersfoort World Jazz een keur aan jazzartiesten op podia verspreid door de stad. Zij die met behulp van Sena recent een album opnamen, betreden de Dutch Jazz Release Stages. Gedurende het festival laten we ons verrassen door vers repertoire van vier jonge, uiteenlopende acts.
Thomas Pol solo, de band NEWT en Blue Sands, een nieuw duo met zangeres Esther van Hees op de planken van Amersfoort Jazz Festival.
Pareltjes
De zondagmiddag wordt geopend door bas- en zangduo Blue Sands. Reindert Kragt en Esther Van Hees toveren Kosmik om tot huiskamer met melancholieke pareltjes afkomstig van het debuutalbum ‘No Longer Blue’. De Belgische zangeres floreert in loepzuivere, hoge fluistertonen en laat beheerste uithalen aan het eind stijlvol overslaan. Kragt bespeelt eveneens de hoge regionen – soms met capo – en laat met zijn zacht ronde arpeggio's de ruimte aan de vocalist en haar verhalenuniversum. De verfijnde arrangementen staan in prettig contrast met Van Hees' informele interactie met het publiek en haar kompaan, met wie ze ad hoc de volgorde van de liedjes aanpast. Ze verontschuldigt zich na een kwetsbaar relaas over haar dementerende oma: zelf raakte ze net ook even de weg kwijt, maar – voegt ze toe – dat past wel weer bij de bezongen verwarring. Opgelost. Charmant citeert ze Bob Ross in een ode aan de tv-schilder: 'There are no mistakes, only happy little accidents'. En zo is het.
Bas- en zangduo Blue Sands met Reindert Kragt en Esther Van Hees. Jazzgitarist Bob Hoving is het middelpunt van de band NEWT.
Breed idioom
De binnenplaats van de Observant is gevuld voor dagsluiter NEWT. De zevenkoppige band doet nog een haastige soundcheck, terwijl de toehoorders nieuwsgierig afwachten. In dit eigenzinnige project plaatst jazzgitarist Bob Hoving zichzelf op de voorgrond als singer-songwriter. De muzikaal leider boort een breed idioom aan langs indierock en elektronica, waarmee hij de voorspelbaarheid tart. Meteen maant de charismatische voorman tot dansen, maar het luisterpubliek lijkt overrompelt door grillige ritmes en plotselinge wendingen. Hoving strooit zijn reflecties uit over songs met spitsvondige akkoorden, opgestuwd door analoge synths en saxofoonsolo's. De leden van de prille formatie zijn zo geconcentreerd bezig met een strakke uitvoering, dat ze weinig interacteren met elkaar. Koorpartijen wiebelen nog. In het klankenveld komt de stem van de achtergrondzangeres helaas niet goed uit de verf. Na een laatste aandringen: 'Het mag, echt waar!' komen bij het slotnummer de voeten van de vloer. Wat een ophitsende groove en vette gitaarsolo. NEWT is los!
Soloconcert van contrabassist Thomas Pol. Harpist Nick Scholten met in zijn band altviolist Annelieke Marselje, drummer Jonas Kroese en Pol op basgitaar.
Geaard
Een dinsdagavond met lijvige snaarinstrumenten. Opeenvolgend betreden contrabassist Thomas Pol en harpist Nick Scholten de podia in Observant. Pol trapt af met een sterke soloperformance en speelt stukken van zijn plaat ‘Blue Soil’ (ZenneZ). 'Blue' staat voor melancholie, 'soil' voor geaard. Pol is één met zijn contrabas. Hij plukt en glijdt langs de snaren, maakt grote sprongen over de hals en slaat gedreven op de diep grommende klankkast. Rauw en intiem spel.
Solomodus
Waar de contrabassist met jazz-roots net een soloavontuur begint, verkent de klassiek geschoolde harpist Nick Scholten juist de dynamiek van improvisatie en samenspel. Op debuutalbum ‘Crossing a Line’ speelt hij zijn sprankelende composities alleen, maar vanavond vormen Pol op basgitaar, altviolist Annelieke Marselje en drummer Jonas Kroese zijn band. De harp behoudt het stralende middelpunt, de dienende musici brengen gelaagdheid aan met complementerende ritmes en plooibare melodielijnen. Een echt spannende wisselwerking is er nog niet. Af en toe blinkt Scholten uit in zijn vertrouwde solomodus met 'een echt klassiek stuk'. Het bewogen ‘Don’t Worry’, mantra te midden van moeilijke periodes, levert wringende akkoorden op, maar niet lang blijft de optimistische harpist hangen in de strijd. Met majeur-klanken toont hij ons vooral een weg naar het licht. Nog genoeg te ontdekken.
Amersfoort World Jazz: Musician's Paradise duurt nog tot en met zondag 14 augustus. Met onder meer Gerald Clayton, Hermine Deurloo & Mike Boddé, Trijntje Oosterhuis en Plastik.Soldiers.
