Vijf jaar na het verschijnen van het debuutalbum ‘Mono No Aware’ (Aspen Edities 001) is er nu een tweede hoofdstuk. Machtelinckx (gitarist en medeoprichter van het label) hierover: “De groep draaide goed en na die eerste plaat speelden we toch een aantal concerten wat een evolutie in de muziek met zich meebracht. Het was duidelijk dat er een vervolg mocht komen.”

Absolute sfeerschepping vanaf de eerste noten. Het is net alsof je een gang doorwandelt en deuren omzichtig hoort openen en sluiten. Een labyrint van sacrale plekken waar gitaarklanken en glissando trompetnoten weergalmen. Al snel blijkt dat ‘Playful’ (de titel van deze intro) wel degelijk gebaseerd is op een precies uitgestippelde handleiding. ‘Ostinato’, een compositie van Thomas Jillings, bevestigt de planning met voorbedachten rade, ook al geldt improvisatie als overheersende werkwijze. 

Blaasinstrumenten creëren vederlicht golvende windverplaatsingen terwijl ondertussen een repetitief snarengetokkel voor een gepaste omkadering zorgt. Blijkbaar staan de ramen van dit heiligdom open want in de verte weerklinken gedempte stadsgeluiden. Of zijn dat andere muzikanten die heel omzichtig aan het experimenteren zijn? Het klinkt als een binnendringen van externe sonoriteiten in deze akoestische wereld.

De twee andere titels op de A-kant, ‘Light As Never’ (een compositie van Ruben Machtelinckx) en ‘Affirms Nothing’ zijn even veelzeggend als vrijblijvend. De broze sfeer blijft behouden zonder bruuske omwentelingen. Enkele percussieklanken wijzen op meerdere aanwezigen. Na zowat twintig minuten ben je als luisteraar helemaal ingekapseld in een zacht gloeiend cocon.

Deel 2 (de B-kant) is onderverdeeld in drie hoofdstukken en wordt gekenmerkt door net wat meer actie, althans bij de aanvang. ‘Conway’ zetten ze percussief in, gebaseerd op een cirkelvormig thema dat aanleunt bij Philip Glass zijn soundtrack voor ‘Koyaanisqatsi’. ‘First Notes’ en ‘Echo’ sluiten vervolgens naadloos aan bij de broze stemming van voordien. 

Waarom de opnamen niet plaatshadden in een traditionele studio maar in de Blauwe Zaal van de Singel in Antwerpen verklaart Machtelinckx zelf. “Vier jaar geleden lieten we daar met ons optreden zo een goede indruk na dat Jerry Aerts, de toenmalige artistiek directeur, ons de mogelijkheid bood om een opvolger te maken wanneer we daar klaar voor waren. Dankzij die ondersteuning is de tweede plaat uiteindelijk tot stand gekomen. Belangrijk met deze groep is dat we sowieso samen willen zitten in eenzelfde ruimte voor een opname en dat kon hier. Dat deze locatie een fantastische akoestiek heeft, was natuurlijk een meerwaarde. Nils Økland komt bovendien uit de Scandinavische traditie van samen musiceren, zonder partituur en alles op het gehoor brengen. De mondelinge folkoverlevering zeg maar.” 

Dat Økland er uiteindelijk niet bij kon zijn op het laatste moment wegens familiale omstandigheden werd vakkundig omzeild. “We improviseerden op dergelijke wijze dat er genoeg plaats bleef voor hem om aan te vullen. Dat deed hij dan ook meesterlijk. Het vergde enkel wat meer werk nadien maar Werner Pensaert en Gert Van Hoof losten dat respectievelijk op bij de mixing en de mastering.”

Een nieuwe waarborg van Aspen Edities als trouwe leverancier van uiterst breekbare muziekjes. De poëtische quote op de binnenhoes komt deze keer van de Roemeens-Franse filosoof Emil Cioran, ‘Une lumière inattendue les fait trembler, comme si des soleils pendaient à leurs doigts pour éclairer des paradis émiettés’. Een zinsnede die de hele plaat prachtig samenvat. De hoes is een fragment van ‘Der Souffleur des Ichts’, een schilderij van Ante Timmermans die ook al voor de debuutplaat aanleverde.

‘Light As Never’ vormt zo wederom een kunstwerk om (letterlijk) in te kaderen. De veertiende release op dit kunstzinnige label waarbij elk detail tot in de puntjes verzorgd wordt (dat ene belletje om de plaat af te sluiten!).

• Beluister dit album via Bandcamp.
  
  
  

Conway.