Artikel geprint vanaf Jazzenzo.nl

Enrico Rava – Edizione Speciale

CD-RECENSIE

Enrico Rava – Edizione Speciale
bezetting: Enrico Rava bugel; Francesco Bearzatti tenorsaxofoon; Francesco Diodati gitaar; Giovanni Guidi piano; Gabriele Evangelista contrabas; Enrico Morello drums
opgenomen: 16 augustus 2019, Park Den Brandt, Antwerpen
uitgebracht: 29 oktober 2021
label: ECM
aantal stukken: 8
tijdsduur: 64’14
website: enricorava.com - ecmrecords.com 
door: Georges Tonla Briquet


Het was een soort verjaardagsconcert, op 16 augustus 2019 in het Antwerpse Park Den Brandt waar festival Jazz Middelheim plaatsvond. Vier dagen nadien werd de Italiaanse trompettist Enrico Rava namelijk tachtig. Hij vergastte het publiek alvast op een heus feestje. Kortom, een ‘Edizione Speciale’.

Rava was duidelijk gecharmeerd want hij leefde zich vanaf de aanzet volledig uit. Niet op trompet, wel op bugel. Ook zijn vijf begeleiders mochten al meteen hun ding doen. En dat was met zijn allen het vuur aan de lont steken. Wie dacht dat het kwintet zich zou inhouden gezien de leeftijd van hun groepsleider, misrekende zich. Het leek aanvankelijk eerder op een re-interpretatie van stukken uit Miles zijn ‘Bitches Brew’. In die eerste acht minuten werd scherp gesteld dat dit geen optreden zou worden van een tachtiger die op zijn lauweren rust. 

Een teneur die ze samen een uur lang vol hielden. Enkele keren leek het of Rava dan toch zou kiezen voor een meer introverte aanpak. Dat was zo bij de intro van ‘Once Upon A Summertime’ (de Michel Legrand klassieker). Deze ging echter geleidelijk aan over in zijn eigen ‘Theme For Jessica Tatum’ waarbij de groep het tempo sterk opvoerde na veelzijdige solo’s van onder meer drummer, pianist en bassist. Een scenario dat ze herhaalden met ‘Le Solite Cose’ gekoppeld aan ‘Diva’ met contrasterende dynamiek. De licht spacy passage van ‘Wild Dance’ lieten ze dan weer naadloos aansluiten bij het rusteloze ‘The Fearless Five’.

De warme toon van Rava zijn bugel moest grotendeels plaats ruimen voor de hogere en snedige tonen. Goedkope behaagzucht was hem ondubbelzinnig vreemd. Het was vooral een optimaal benutten van innovatieve processen uit zijn voorbije carrière. Met als afsluiter een tangoversie van de standard ‘Quizas, Quizas, Quizas’ palmde hij hoorbaar de hele festivaltent in. Respect.


Lees ook:



Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk).


© Jazzenzo 2010