Linda Fredriksson – Juniper
CD-RECENSIE
Linda Fredriksson – Juniper
bezetting: Linda Fredriksson alt- en baritonsaxofoon, basklarinet, gitaar, piano, zang, rhythmic8 synthesizer; Tuomo Prättälä Fender Rhodes, moog, juno 106, prophet 8, piano; Olavi Louhivuori drums; Mikael Saastamoinen contrabas, effecten; Minna Koivisto modular synthesizer, moog, piano; Joonas Saikkonen granulator
opgenomen: augustus 2020 – februari 2021
uitgebracht: 29 oktober 2021
label: We Jazz Records
aantal stukken: 7
tijdsduur: 37’35
website: lindafredrikssonmusic.com - wejazz.fi
door: Mathijs van den Berg
‘Juniper’ is het debuutalbum van de Finse saxofonist Linda Fredriksson, bekend van de outfits Mopo en Superposition. De muziek wijkt behoorlijk af van de rauwe directe jazzsound van deze twee groepen. ‘Juniper’ is introspectief van karakter, hoewel Fredrikssons baritonsax opnieuw stoer klinkt en het overstuurde spel in de solo’s en improvisaties nog steeds aan Pharoah Sanders of Eric Dolphy herinnert. We horen de ritmesectie van Superposition en verder onder andere Ilmilekki Quartet-toetsenist Tuomo Prättälä. Fredriksson speelt ook gitaar, piano en synthesizer.
De meeste composities werden geschreven op de gitaar, wat de intieme sfeer verklaart. De opnames kwamen gedurende meerdere maanden tot stand. Het album werd uiteindelijk in twee verschillende studio’s, drie huizen, twee zomerhuisjes en vier werkruimtes opgenomen. Soms met laptopspeaker of iPhone, zoals field recordings van de regen tegen de ruit van Fredrikssons werkruimte in Helsinki. Het resultaat is een zeer authentiek geluid dat nergens mee valt te vergelijken.
‘Juniper’ opent met de single ‘Neonlight’ waarop een mooie zachte melodie en serene synthesizerklanken een nachtelijke en verlaten sfeer oproepen. Allengs krijgt het nummer scherpe kantjes door overslaande saxofoonsolo’s. Dit is een procedé dat Fredriksson vaker toepast. Het titelstuk bevat een echo van Carl Orffs Carmina Burana. Op de twee nummers waarop Fredriksson gitaar speelt, is de invloed van rockhelden Sufjan Stevens en Neil Young duidelijk hoorbaar. Op ‘Lempilauluni’ (‘My Loved Song’), met een prachtige verstilde pianosolo, neuriet Fredriksson de melodie als een soort Rickie Lee Jones mee.
De muziek klinkt open en zonder opsmuk, ondanks de veelheid aan gebruikte (elektronische) apparatuur. Fredrikssons toon is persoonlijk en pregnant, variërend van kwetsbaar tot zeer krachtig. De overgangen binnen de nummers klinken volstrekt vanzelfsprekend met behoud van de vaak sprookjesachtige sfeer. ‘Juniper’ is romantisch én rauw, avantgardistisch én toegankelijk, een album waarop zich een bijzondere artiest openbaart. Welkom dus in de wondere muzikale wereld van Linda Fredriksson!
Zie ook:
Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.
Juniper