CD-RECENSIE 

Coen Kaldeway Quartet – Vanishing Point
bezetting: Coen Kaldeway tenorsaxofoon, Daan Herweg piano, Tobias Nijboer contrabas, Mark van Kersbergen drums
opgenomen: 2020, Key Element Studio, Amsterdam
uitgebracht: september 2021
label: Flyin’ High Records
aantal stukken: 11
tijdsduur: 41’16
website: coenkaldeway.com - flyinhighrecords.com
door: Cyriel Pluimakers



Veel musici kunnen niet wachten met het maken van een album, maar sommige wachten ermee tot de tijd rijp is. De Utrechtse tenorsaxofonist Coen Kaldeway studeerde eerst ecologie in Groningen en ging pas op zijn 27ste naar de jazzafdeling van het Amsterdams Conservatorium, waar hij saxofoon, fluit en klarinet studeerde. Naast muzikant is Kaldeway een bevlogen tekenaar en digital media artist, met een passie voor het maken van videoclips. Jarenlang was hij werkzaam als multi-instrumentalist en sideman bij onder meer Caro Emerald, Myrthe van de Weetering, Tania Kross, de Konrad Koselleck Bigband en het Millennium Jazz Orchestra.

Roadtrip
Door de coronapandemie viel bijna al dit werk weg en besloot Kaldeway van de nood een deugd te maken en een jazzalbum op te nemen met eigen werk. Zijn ervaring betaalde zich uit in een overtuigende productie met als titel ‘Vanishing Point’: het punt achter de horizon waar vele muzikale mogelijkheden liggen. Kaldeway houdt niet van modieus geneuzel en laat zich inspireren door hardboppers uit de jaren vijftig en zestig als Benny Golson, Horace Silver en Lee Morgan. Het resultaat is een stoere cd die aantoont dat de klassieke jazz springlevend is. Zelf spreekt de tenorsaxofonist over een ‘muzikale roadtrip’. 

Spanningsboog
De ritmesectie bevat bekende namen als pianist Daan Herweg, contrabassist Tobias Nijboer en drummer Mark van Kersbergen. Het album opent met het uptempo ‘Rat Race’, een stuk dat overgaat in de prachtige ballad ‘Autum Beauty’ waarin Kaldeway zijn prachtige geluid etaleert. Lekker huppelend is ‘36201 Feet’ en een tikkeltje venijnig klinkt ‘Guilty Pleasures’. Spannend is ‘Sibel’s Dance’, waarna het krachtige ‘Knuckle Down’ zo uit het repertoire van Art Blakey’s Jazz Messengers lijkt te komen. Licht zoekend is de titeltrack ‘Vanishing Point’, die uitmondt in ‘Punchline’ en het nog stevigere ‘Stumble’. De opbouw van het album is voorbeeldig, met veel afwisseling en een echte spanningsboog. Drummer Van Kersbergen komt uitgebreid voor het voetlicht in ‘Brush Strokes’. 

Speelplezier
Opvallend is de soepele swing van het ensemble: het kwartet heeft duidelijk een eigen geluid ontwikkeld en het speelplezier spat bijna letterlijk uit de luidsprekers. Alle vier de musici dragen hun steentje bij aan dit sterke debuut, waarbij vooral het fantasievolle pianospel van Daan Herweg opvalt. Duidelijk is dat Coen Kaldeway met deze club een mooie muzikale toekomst tegemoet gaat. ‘Vanishing Point’ is een van de sterkste debuten die er de afgelopen jaren in de Nederlandse jazz zijn verschenen. We kijken nu al reikhalzend uit naar de opvolger!

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Vanishing Point