CD-RECENSIE 
Jim Snidero – Live at The Dear Head Inn
bezetting: Jim Snidero altsaxofoon, Orrin Evans piano, Peter Washington contrabas, Joe Farnsworth drums
opgenomen: oktober en november 2020, Dear Head Inn, Delaware Water Gap, Pennsylvania
uitgebracht: maart 2021
label: Savant
aantal stukken: 9
tijdsduur: 53’00
website: jimsnidero.com - jazzdepot.com
door: Cyriel Pluimakers
Altsaxofonist Jim Snidero (1958) vormt al decennialang een van de belangrijkste fakkeldragers van de bebop en aanverwante stijlen. In de jaren tachtig brak hij door met zijn bloedstollende spel bij Toshiko Akiyoshi’s Jazz Orchestra. Later zagen we hem onder meer een prominente rol vervullen in de bands van Frank Sinatra, Eddie Palmieri, Frank Wess en Walt Weiskopf. Met zijn eigen ensembles maakte hij vele albums voor HighNote en Savant. Ook treffen we hem aan op het Nederlandse Criss Cross.
Vonken
Snidero is een blazer met een missie en laat al heel wat jaren horen dat de jazztraditie nog steeds springlevend is. Ook deze nieuwe productie, zijn eerste live-plaat sinds 1989, staat in het teken van de bop. In de legendarische jazzclub Dear Head Inn (Delaware Water Gap, Pennsylvania) heeft de altsaxofonist in najaar 2020 tijdens de corona-crisis een opname gemaakt waar de vonken letterlijk en figuurlijk vanaf spatten. Ondanks de afstandelijke anderhalve meter setting druipt de sfeer van het concert af. Passend opent het album met Charlie Parker’s ‘Now’s the Time’, een klassieker die meteen in een stevig tempo wordt neergezet. Een begin dat naar meer smaakt en opgevolgd wordt met de ballad ‘Autumn Leaves’. Verrassend zijn de uitvoeringen van ‘Ol’ Man River’ en ‘Bye Bye Blackbird’, oud materiaal dat de altsaxofonist hernieuwd laat sprankelen. Interpretaties waar je bovendien voortdurend de oorspronkelijke songtekst in terughoort: Snidero proeft zijn noten alsof het woorden zijn.
Climax
Enigszins melancholiek van karakter is Snidero’s versie van ‘Idle Moments’, opgevolgd door het lichtvoetigere ‘Who Can I Turn To’. De kracht en stuwing van de ritmesectie is meer dan opvallend, met een avontuurlijke Orrin Evans aan de piano, de rotsvaste contrabassist Peter Washington en de immer vindingrijke Joe Farnsworth achter de drums. Een begeleidingstrio dat de muziek voortdurend laat ademen en steeds de juiste richting uit stuurt. Alle kwaliteiten van het ensemble komen tot een climax in de twee afsluiters: een traag gespeeld ‘My Old Flame’ en een snelle versie van ‘Yesterdays’. Een opmerkelijke keuze van een toonaangevende altsaxofonist, een musicus die veel meer bekendheid in Europa zou verdienen. Want Snidero is een blazer met een ijzersterk verhaal, waarvan heel wat concurrenten wereldwijd bleek om de neus worden!
Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.
Now’s the Time (Charlie Parker)