CD-RECENSIE

Portico Quartet – Terrain
bezetting: Duncan Bellamy drums, bas, hang drums, synthesizer, piano, stem, sampler, vibrafoon; Jack Wyllie saxofoon, piano, synthesizer, sampler + Francesca Ter-Berg cello; Simmy Singh viool; Pete Bennie contrabas
opgenomen: PQHQ en Fish Factory, Londen, 2020
uitgebracht: 28 mei 2021
label: Gondwana
aantal stukken: 3
tijdsduur: 38’50
website: porticoquartet.com
door: Georges Tonla Briquet


Het kwartet dat geen kwartet meer was maar nu terug (althans in naam), opteerde onder invloed van de pandemie voor een koerswijziging met als voornaamste ingrediënt improvisatie. Geen echt onbekend terrein en vooral wederom een slimme zet om niet te vervallen in een succesformule.

Net als de rest van de wereld, werden multi-instrumentalisten Duncan Bellamy en Jack Wyllie, het kernduo van Portico Quartet, in 2020 geconfronteerd met onvoorziene scenario’s. Ze grepen het momentum aan om zich te bezinnen over een mogelijk vervolg met hun groep. Uit enkele brainstormsessies resulteerde een nieuw masterplan. Onder het motto ‘geen toekomst zonder verleden’ borduurden ze verder op bepaalde aspecten uit hun eigen discografie en improviseerden daarrond. Het eindresultaat: een drieluik van mini-suites met de ingenieuze titels ‘I’, ‘II’ en ‘III’ verpakt in een sobere en abstracte maar vooral onheilspellende zwart-withoes. 

Wie de digipack openklapt, merkt dat Bellamy en Wyllie lichtpunten in het grisaille van dit sombere decor ontwaren. Lichtpunten die ook terug te vinden zijn in de muziek. Bellamy en Wyllie bleven zoeken naar een antidotum tegen de neerwaartse spiraal die de hele wereldbol met zich meetrok. Ze werkten drie mogelijke alternatieven uit. Telkens vertrokken ze van een ritmisch basispatroon dat ze vervolgens verder uittekenden en ontwikkelden. Onmisbaar instrument in hun experimenten bleef natuurlijk de geliefkoosde hang. Strijkers werden eveneens andermaal ingeschakeld. Om beurt schoven ze ideeën naar voren en gingen daarmee rustig aan de slag op onder meer synthesizer, vibrafoon en saxofoon. Een eerste suggestie klokt af op twintig minuten, de twee volgende opties op respectievelijk negen en elf minuten. Ambient soundscapes maar dan van zeer uiteenlopende vormgeving met overal ingebouwde spitsvondigheden.

Portico Quartet bewijst opnieuw niet te vallen voor herhaling. Volgelingen van het eerste uur ontwaren nog steeds typische bouwstenen terwijl de extra toegevoegde speerpunten voor een bijkomende aanhang kan zorgen, waaronder de fans van Apifera bijvoorbeeld of zelfs Klaus Schulze. Perfecte timing met anticiperende visie noemt men dat dan. Ook wel te omschrijven als vernieuwing in de continuïteit.

• Portico Quartet treedt 13 augustus op tijdens festival Jazz Middelheim in Antwerpen. 
  
  
  
  
  

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

II