CD-RECENSIE

Machine Mass Sextet - Intrusion
bezetting: Laurent Blondiau trompet; Manuel Hermia saxofoons; Michel Delville gitaar, Roland GR09; Antoine Guenet piano; Damien Campion contrabass; Tony Bianco drums
opgenomen: Studio 5, Luik
uitgebracht: 19 februari 2021
label: Off Records / Moonjune
aantal stukken: 8
tijdsduur: 65’31
website: micheldelville.com - off-recordlabel.com 
door: Georges Tonla Briquet

Met Manuel Hermia en Laurent Blondiau nodigde Michel Delville voor de nieuwe cd van zijn groep Machine Mass twee uitzonderlijke muzikanten-improvisators uit. De focus wordt verschoven naar een meer akoestisch en explicieter jazzidioom.

Tien jaar geleden richtte de Luikse gitarist en auteur – tevens onderwijzer Engelse en Amerikaanse literatuur - Michel Delville (The Wrong Object, douBt) Machine Mass op. Dat deed hij met  kompaan van het eerste uur drummer Tony Bianco, bekend van Evan Parker en Elton Dean. Rietblazer Jordi Grognard was de derde man in het spel voor het debuut dat uiteindelijk verscheen onder de naam Machine Mass Trio. 

Door hun voorliefde voor fusion en progrock kwamen Deville en Bianco automatisch uit bij het New Yorkse MoonJune, het meest toonaangevende label op dit gebied. Door de jaren heen ontplooide het duo zich als een flexibele entiteit met diverse basisstructuren. Voor ‘Inti’ (2014) strikten ze Dave Liebman en op ‘Machine Mass Plays Hendrix’ (2017) speelde toetsenist Antoine Guenet, van cultgroep Univers Zero, voor de eerste keer een belangrijke rol.

Op ‘Intrusion’ krijgt het kernduo Delville-Bianco gezelschap van enkele vooraanstaande muzikanten uit de Belgische en internationale jazzscene. Naast Antoine Guenet die er opnieuw bij is, tekenen tevens trompettist Laurent Blondiau (Mâäk, Octurn, Andy Emler Octet, Tuur Florizoone), saxofonist Manuel Hermia (Orchestra Nazionale della Luna, Hermia-Ceccaldi-Darrifourcq) en bassist Damien Campion. De gitaarpartijen van Delville blijven opmerkelijk beperkt terwijl de invullingen van de andere leden in het overgrote deel van de stukken toon en kleur bepalen. Dit betekent concreet een meer akoestische en minder elektrische sound. De titeltrack is zuiver akoestisch en lijkt uit een andere sessie geplukt. Ook ‘The Roll’ is helemaal opgebouwd volgens dit stramien.

De prog-invloeden worden duidelijk naar de achtergrond verschoven. Niet toevallig worden de zes eigen composities van de groepsleden aangevuld met ‘Africa’ van Coltrane en ‘In A Silent Way’ van Zawinul. Dat hierdoor af en toe parallellen opduiken met Miles Davis zijn ‘Bitches Brew’ zal niet verbazen, zoals te horen in ‘Not Another Loud Song’ met spirituele Coltrane-accenten. De lengte van de meeste nummers varieert tussen de negen en veertien minuten, een andere aanwijzing waar dit alles naartoe helt. Vooral sterk hoe de solo’s vloeiend in elkaar overgaan en zo naadloos geïntegreerd worden in het hechte samenspel van de groep. De fans van het eerste uur zullen waarschijnlijk zweren bij het snoeiharde ‘ED’. Meesterlijk hoe uiteindelijk alles uitdeint op de tonen van ‘In A Silent Way’. 

Met ‘Intrusion’ bevestigt Delville dat hij met Machine Mass een aparte dynamiek weet te combineren met artistieke visie en creativiteit en op die manier de progrock-dwangbuis van zich afwerpt.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Not Another Loud Song