CD-RECENSIE

Cinema Paradiso – Volume 2
bezetting: Kurt Van Herck tenor- en sopraansaxofoon; Willem Heylen gitaar, effecten; Eric Thielemans drums, percussie; Jozef Dumoulin piano
opgenomen: 30 & 31 juli 2018
uitgebracht: 12 februari 2021
label: Oorwerk
aantal stukken: 8
tijdsduur: 37’12
website: ericthielemans.com
door: Georges Tonla Briquet


Deel twee van een opnamesessie waarbij drummer Eric Thielemans, saxofonist Kurt Van Herck en gitarist Willem Heylen grasduinen in het repertoire van het trio Motian/Lovano/ Frisell. Opnieuw met een eigen aanvulling en enkele ontleningen elders.

Legendarische jazztrio’s bij de vleet natuurlijk maar dat van Paul Motian, Joe Lovano en Bill Frisell blijft tot de verbeelding spreken. Om zich te wagen aan hun repertoire en aanpak moet je van goeden huize zijn en vooral voldoende persoonlijkheid hebben. Geen probleem wat dit trio betreft. Ze staan garant voor ‘Tales Of The Unexpected’, zoals ze aankondigen met de openingstrack.

Drummer Eric Thielemans doorzwom al heel wat bizarre watertjes. Telkens wanneer hij speelt, voel je de lucht trillen. Niet door de hevigheid van zijn stijl maar net door de finesse. Elke slag, elke borstelbeweging, elke tik is precies uitgedokterd. Sterk daarbij is dat je meteen voor ogen hebt hoe hij zijn sticks verplaatst en laat neerkomen. De man is in staat een streaming concert te geven zonder beelden! 

Eenzelfde gevoel heb je bij pianist Jozef Dumoulin. Je kan zijn typisch gebogen houding (op een steeds ogenschijnlijk veel te laag zitbankje) zo inbeelden wanneer je hem hoort. Ook nu weer, al vervoegt hij het trio slechts tweemaal. Wel twee keer raak. Zoals hij ‘Dream World’ zowel een donkere magisch realistische sfeer meegeeft als een krachtigere omkadering is meesterlijk.

Kurt Van Herck behoort eveneens tot die ‘onzichtbare’ performers. Bijna letterlijk bij hem want naast zijn rol in het Brussels Jazz Orchestra houdt hij zich eerder gedeisd wat persoonlijke uitstappen betreft. Een spijtige zaak want zoals hij hier op tenor- en sopraansaxofoon de muziek inkleurt, is van een superieure eenvoud maar o zo gericht en vakkundig geplaatst. Alleen al zijn rol in ‘Folk Song For Rosie’ is de aanschaf van deze cd waard.

De benjamin van de bende, gitarist Willem Heylen laat zich niet overdonderen door al dit ouder talent. Wat hem het nodige krediet geeft, is dat hij enerzijds niet als een hongerige jonge held zijn talent wil bewijzen met decibels maar al even beheerst en onverstoorbaar musiceert zonder weliswaar in een hoekje te kruipen. Anderzijds blijft hij mijlenver verwijderd van de typische Frisell-stijl. ‘Ballad Of The Sad Young Men’ (Tommy Wolf) is een van zijn moments suprêmes.

Er valt nog meer te horen op deze ‘Cinema Paradiso – Volume 2’. Zoals de manier waarop het trio Michel Legrand zijn overbekende melodie van ‘The Windmills Of Your Mind/Les Moulins De Mon Coeur’) zowel eren als volledig naar zich toe trekken. Maar te veel verklappen zou de pret bederven. Luister en ontdek zelf, zeker die kleine effecten her en der die Heylen tussendoor inlaste. En vooral hopen dat er opnieuw een live vervolg komt want dit drietal is zeker gediend met een podium waarbij publiek aanwezig is. ‘Negative Space #4’ is daar een duidelijk bewijs van. 

• Beluister dit album via Bandcamp.