Matthieu Bordenave – La Traversée
CD-RECENSIE
Matthieu Bordenave – La Traversée
bezetting: Matthieu Bordenave tenorsaxofoon, Florian Weber piano, Patrice Moret contrabas
opgenomen: oktober 2019, Studios La Buisonne, Pernes-les-Fontaine
uitgebracht: oktober 2020
label: ECM
aantal stukken: 11
tijdsduur: 42’49
website: matthieu-bordenave.com - ecmrecords.com
door: Cyriel Pluimakers
De uit Frankrijk afkomstige saxofonist Matthieu Bordenave (1983) woont tegenwoordig in München, waar hij cum laude afstudeerde aan de Musikhochschule. Bordenave trad inmiddels op met uiteenlopende musici als Lee Konitz, Rudi Mahall, Florian Weber, Shinya Fukumori en Geoff Goodman. Op Enja Records bracht hij met zijn trio het album ‘Le Cafë Bleu International’ uit en met zijn kwartet ‘Terre de Siene’.
Jimmy Giuffre
Onlangs verscheen op ECM zijn derde eigen productie met pianist Florian Weber en contrabassist Patrice Moret. Het is een album geworden met introverte muziek, dat meer dan eens aan het fameuze Jimmy Giuffre Trio doet denken met pianist Paul Bley en bassist Steve Swallow. Een ensemble dat in de jaren zestig nauwelijks voet aan de grond kreeg, maar bij nader inzien een van de hoogtepunten uit die periode bleek te zijn. Gevolg was dat deze groep eind jaren tachtig herontdekt werd en wereldwijd concerten gaf op vele belangrijke podia en festivals. In het begeleidende boekje onderstreept Bordenave expliciet het belang van dit fameuze trio: “With their ideas expressed 60 years ago, they opened new territory that remains relevant for improvisers today.”
Dromerig
Bordenave geeft een geheel eigen wending aan dit boeiende idioom, met introverte en dromerige improvisaties. De piano en de contrabas zorgen hierbij voor de nodige ruggensteun, met lange melodische lijnen van Weber en richtinggevend spel van Moret. Ondanks het vrije karakter zorgt de laatste voor een stevige fundering zodat solist Bordenave niet in een muzikaal doolhof belandt.
Gebed
De productie ‘La Traversée’ lijkt een bijna drie kwartier durende meditatie, die geen enkel moment zweverig wordt en de binnenkant van de ziel van de solist laat zien. Een spirituele aanpak die aanvoelt als een gebed, waarin muziek een uitlaatklep vormt voor de diepste emoties. De opbouw van het totaal is suite-achtig met een zich geleidelijk ontwikkelende spanningsboog. Titels als ‘Archipel’, ‘Le Temps Divisé’, ‘The Path’, ‘Incendie Blanc’ en ‘Chaleur Grise’ spreken voor zich. Om het cyclische karakter te benadrukken sluit het album af met een andere versie van ‘River’, tevens de eerste track. Een beter hommage aan het historische Jimmy Giuffre Trio is nauwelijks denkbaar.
Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.
Dans Mon Pays