CD-RECENSIE

Peripheral Vision - Irrational Revelation And Mutual Humiliation
bezetting: Don Scott gitaar; Michael Herring bas; Trevor Hogg tenorsaxofoon; Nick Fraser drums + Michael Davidson vibrafoon; Craig Harley orgel, Fender Rhodes; Chris Pruden synthesizer; Jean Martin synthesizer
opgenomen: Canterbury Music Co, Toronto
uitgebracht: 1 mei 2020
label: Step3
aantal stukken: 14
tijdsduur: 88’15
website: perihperalvisionmusic.com
door: Georges Tonla Briquet


Het Canadese Peripheral Vision viert zijn tienjarig jubileum met een dubbelalbum. Een uitgelezen kans dacht het kernduo gitarist Don Scott en bassist Michael Herring, om luisteraars een idee te geven van de uiteenlopende inspiratiebronnen die zoal in hun muziek verwerkt werden.

Don Scott en Michael Herring zijn boegbeelden uit de bloeiende jazzscene van Toronto. Vooral hun maandelijkse sessies in de Tranzac Club zijn zeer in trek. Samen met saxofonist Trevor Hogg en drummer Nick Fraser vormen ze Peripheral Vision. Voor dit dubbelalbum mocht het wat extravaganter zijn en nodigden ze een aantal bevriende gastmuzikanten uit.

Meteen ook de gelegenheid, vonden ze, om er een eigen sudoku van te maken en overal referenties en hints te laten opduiken. Het begint al met de openingstrack ‘Whistle Up A Rope’, een quote uit de Marilyn Monroe klassieker ‘Gentlemen Prefer Blondes’. Muzikaal drijft alles voort op een vlotte melodielijn in vorm gehouden door gitaar en saxofoon die echter eveneens voor een nerveuze ondertoon zorgen. Met ‘Hangin In, Hanging On, Hanging Out’ associëren ze zich niet met sixties guru Timothy Leary en diens ‘Turn on, tune in, drop out’ maar flirten ze eerder met souljazz en zomerse popinstrumentals. ‘Reconciliation Suite’ is een driedelige suite die crescendo opgebouwd is. Het thema is dat van inheemse bewoners met diverse uitheemse roots. De introspectieve introductie wordt al snel verruild voor hevige gitaarpartijen, Elliott Sharp waardig, terwijl de saxofoon de stedelijke onheilssfeer verder uitvergroot. Om dan alles plots weer te laten muteren in swingende jazz met venijnige weerhaakjes. Het zwierige ‘For Kent Monkman’ sluit hierbij aan. Enerzijds doordat het gebaseerd is op ‘Cherokee’ en op die manier verwijst naar inwoners met Indiaanse voorouders, anderzijds is het een ode aan de geëngageerde kunstenaar met dezelfde naam en die werkt rond hetzelfde thema.

Zoals vermeld zijn de citaten en links legio. In elk nummer schuilt wel een historisch, literair, politiek of zelfs geografisch feit. De muzikale uitwerking stemt misschien niet altijd overeen met wat je zelf zou denken of willen. Daarom is het best te luisteren zonder alle achtergrondverhalen te kennen. Op die manier ontdek je onbevooroordeeld een heel breed klankenspectrum dat vernuftig in elkaar steekt. Geen hapklare brok deze dubbel-cd, wel een intrigerend luisterspel.

Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)

Irrational Revelation And Mutual Humiliation