Kenturah’s Kitchen – Mosavans
CD-RECENSIE Kenturah’s Kitchen – Mosavans
bezetting: Ed Baatsen piano; Han Slinger contrabas; Bert
Kamsteeg drums
opgenomen: februari 2019
uitgebracht: 16 december 2019
label: eigen beheer
aantal stukken: 6
tijdsduur: 40’59
website: kenturahskitchen.com
door: Mathijs van den Berg
Het Nederlandse trio Kenturah’s Kitchen beschouwt zichzelf ondanks de samenstelling van piano, contrabas en drums niet als een klassiek pianotrio en maakt nadrukkelijk ‘muziek van nu’. De titel van hun nieuwe album, ‘Mosavans’, is een verwijzing naar de verschillende invloeden die het trio ondergaat: Monk, Satie en Bill Evans. Verder hoor je rock- en hiphopelementen. Op eerdere platen nam het trio covers op van onder andere The Red Hot Chili Peppers en Krezip. Toch is het voornamelijk een jazztrio, waarbij improvisatie voorop staat.
Op ‘Mosavans’ staan uitsluitend eigen composities, alle van de hand van pianist Ed Baatsen. Het zijn eigenlijk geen zes maar negen stukken, omdat twee nummers zijn uitgesplitst in een aantal varianten. De composities zijn afwisselend en zitten inventief in elkaar, waarbinnen alle bandleden de grootst mogelijke vrijheid krijgen. De muziek klinkt daardoor open en los; het spelplezier is duidelijk hoorbaar.
Op het titelnummer dat een kwart van de totale speelduur beslaat, versmelten de genoemde invloeden tot een mooi geheel. Een geweldig stuk dat tegelijk swingt en intrigeert. Het daaropvolgende ‘Trammelant’ bestaat uit drie delen. Het eerste deel doet door de rockdynamiek sterk aan The Bad Plus denken, het tweede is verfijnd met melodisch basspel, terwijl het derde deel een loom hiphopritme heeft.
Het gebruik van diverse maatsoorten en verschillende ritmes houdt de muziek spannend, bijvoorbeeld op het ongrijpbare ‘Raarr’. Daarnaast hoor je mooie melodieën, zoals op ‘Bretagne’, een nummer met Keltische invloeden. Op het tweedelige slotnummer ‘Blue Mirror’ demonstreert de band nog eens heel duidelijk zijn tweevoudige kracht: het eerste deel is snel met een stevige groove, het tweede is zijn langzame, melodieuze pendant. Een prima album kortom van een uitstekend trio, dat meer aandacht verdient.
Trammelant