Magisch concert hogepriester Charles Lloyd
CONCERTRECENSIE. Charles Lloyd Kindred Spirits, TivoliVredenburg, Utrecht, 5 november
beeld: Ron Beenen
door: Cyriel Pluimakers
Tenorsaxofonist en fluitist Charles Lloyd (1938) kreeg wereldwijde bekendheid doordat hij niet alleen op jazz- maar ook op grote popfestivals optrad. Zijn op Monterey opgenomen plaat ‘Forest Flower’ is een van de meest verkochte producties uit de jaren zestig en hetzelfde geldt voor het in The Fillmore Auditorium vastgelegde ‘Love-In’. Albums die het fameuze Atlantic label beslist geen windeieren hebben gelegd. Dit succes werd hem door veel jazzcritici bijzonder kwalijk genomen: ze zagen zijn stap richting poppubliek als een vorm van verraad.
Charles Lloyd trad op in zaal Cloud Nine van TivoliVredenburg in Utrecht.
Authentiek
Nu, vele decennia later, is alle stof neergedwarreld en staat er een meer dan indrukwekkende en vitale 81-jarige op het podium op wie de tijd geen vat gekregen lijkt te hebben. Nog steeds heeft hij dat hemelse geluid op zijn tenorsaxofoon en die bijna exotische klank op dwarsfluit. Vanaf de eerste noot maakt Lloyd de zaal duidelijk dat het wat hem betreft menens is en dat hij een authentiek verhaal heeft te vertellen met een spirituele inhoud: een unieke artistieke kracht om rekening mee te houden. Waar andere tenorsaxofonisten nog wel eens in een Coltrane, Rollins, Redman of Turner trukendoos willen vervallen, staat hier een persoonlijkheid die elke lick en nuance zelf uitgevonden heeft.
Country blues
Lloyd pakt met zijn kwintet de Cloud Nine zaal van TivoliVredenburg moeiteloos in. Gitarist Marvin Sewell dient hem met zijn bluesy aanpak van een passend repliek. De muziek van het kwintet is diep verankerd in de Americana en hogepriester Lloyd maakt duidelijk dat de roots wat hem betreft onvergankelijk zijn en eeuwigheidswaarde bezitten. Het concert krijgt daardoor soms een bijna seance-achtig karakter, maar dan wel in positieve zin.
Charles Lloyd met o.a. pianist Gerald Clayton, gitarist Marvin Sewell en slagwerker Eric Harland.
Minstens net zo indrukwekkend is de bijdrage van de ritmesectie: het alerte en ondersteunende spel van pianist Gerald Clayton, de steady contrabas van Harish Raghavan en het flitsende slagwerk van Eric Harland. Een flexibel trio dat het spel van Lloyd naar een hemels niveau voert en de oermuziek van gitarist Sewell bij tijd en wijle voorziet van een passende backbeat. Wat een onweerstaanbare mix levert deze heerlijke synthese van spiritual jazz en country blues op!
Apotheose
Een optreden dat natuurlijk smeekt om een toegift en die komt er ook, nadat de gitarist eerst in zijn eentje de complete Cloud Nine zaal voorzien heeft van een stevige portie Amerikaanse roots muziek. Lloyd stapt met zijn ritmesectie vervolgens naadloos in dit indrukwekkende muzikale betoog om er nog een schepje bovenop te doen: een onvergetelijk concert dat aanvoelt als een apotheose!
