Quentin Dujardin (Toots Thielemans, Richard Bona, Manu Katché) verkende met zijn akoestische gitaar onder de arm al heel wat exotische gebieden met tot nu toe Madagascar als zijn meest kleurrijke trip. De reizen van Didier Laloy zijn iets bescheidener maar de zoektocht naar verrijking van zijn diatonische accordeontaal bracht hem wel in contact met even nieuwsgierige medemuzikanten zoals Tuur Florizoone, Walter Hus en Urban Trad. Het stond in de sterren geschreven dat Laloy en Dujardin zich ooit aan een gezamenlijk avontuur zouden wagen. Ze namen de Franse contrabassist Adrien Tyberghein (Opéra Nationale de Paris) onder de arm. 

De taken werden netjes verdeeld onder de twee hoofdrolspelers. De gitarist leverde het materiaal van vier composities, de accordeonist drie en gezamenlijk zorgden ze voor nog drie hoofdstukken. Als bonus is er een nummer gezongen door NoHo (alias voor de Belgische folkzangeres Noémie Houbart} terwijl ze tevens bassist Nicolas Fiszman uitnodigden voor een passage.

Het ensemble steekt van wal met de titeltrack waarin het een weelde van zachte kleuren en impressionistische sfeerbeelden laten ontluiken. De akoestische gitaarklanken zijn gelardeerd met een licht Spaans tintje. Melancholie en nostalgie zitten gehuld in een tintelend maar tevens lichtgrijs aura. De ideale soundtrack voor de herfstperiode.

Dit kleurenpalet wordt over het hele album verder uitgewerkt. De heren tonen zich vooral meesters in de kunst van de subtiliteit. Zelfs in ‘Storm’, met andere spanningsbogen, blijven de onderliggende poëtische lijnen gehanteerd. Ze treden hier in de voetstappen van de Griekse (film)componist Eleni Karaindrou. In ‘Austin’ zitten verdoken parallellen met Anthony Philips zijn ‘The Geese And The Ghost’. Experimenteler gaat het eraan toe in ‘Alma’ waar Tyberghein buiten de lijntjes mag kleuren terwijl Laloy even later zijn ‘Musette 2.2’ tot een walsje omvormt.

Een van de sterkste momenten is ‘Juin’ waarin Dujardin op haast klassieke wijze speelt terwijl Laloy voortdurend een paringsdans rondom hem uitvoert. Ook het donkergetinte ‘Mai’ intrigeert met Laloy die de onderhuidse geladenheid gestaag opvoert. De sereen gezongen afsluiter rondt het geheel gepast af.

Jazz? Folk? Klassiek? Unclassified artists, zoals op de website staat te lezen. Met dit materiaal versiert het trio elke avond gegarandeerd een nieuw publiek. 

Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)

Avril