CD-RECENSIE

Philip Catherine / Paulo Morello / Sven Faller – Manoir De Mes Rêves
bezetting: Philip Catherine elektrische gitaar, Paulo Morello elektrische en akoestische gitaar, Sven Faller bas 
opgenomen: juli 2018, Studio Seven, Den Haag
uitgebracht: juni 2019
label: Enja
aantal stukken: 12
tijdsduur: 47’18
website: www.jazzrecords.com/enja
door: Georges Tonla Briquet


Twee gitaristen en een contrabassist, meer volk is niet nodig om een uitgelezen zomerplaat boordevol nostalgie te maken. Het gaat hier wel om Philip Catherine en Paulo Morello samen met Sven Faller, drie meesters van de verfijning in topvorm.

De eerste minuut lijkt het of je naar de soundtrack aan het luisteren bent van een documentaire over de dorre streken op het grensbied van Texas en Mexico. Tot stilaan de melodie van een overbekend Frans lied doorsijpelt en je Georges Brassens zijn ‘Les Amoureux Des Bancs Publics’ herkent. Meesterlijk hoe het trio van subtiele americana overschakelt naar chanson. Zelfs zonder woorden hoor je een heel poëtisch liefdesverhaal. 

De Franse liedjeswereld was een dankbare inspiratiebron voor deze opname die een jaar geleden plaatshad. Zo duikt er eveneens een versie op van ‘Les Uns Contre Les Autres’ (Michel Berger). De aan elkaar gelaste ‘L’Ombrelle Et Le Parapluie & 10 Pas Encore’ zijn geplukt uit het repertoire van de Franse variétéartiest Henri Salvador die in de jaren vijftig vooral in jazzmiddens vertoefde en zelfs nog met Reinhardt speelde.

Dat Catherine zelf een grote bewonderaar is van Django, heeft hij steeds duidelijk gemaakt. Voor deze cd selecteerde hij diens ‘Manoir De Mes Rêves’ (het titelnummer), hier gebracht met een vederlicht bossa nova ritme. Verdere verwijzingen naar de manouche-gitarist sijpelen eveneens door in ‘Insensiblement’ (Paul Misraki), het vrolijke ‘Claudia’s Delight’ van Morello en de standard ‘I’ll See You In My Dreams’ van Isham Jones. Verder wat extra bossa nova met ‘Recado’ van Dajlma Ferreira, een klassieker in het genre.

Catherine blijft een fervent concertganger. Zo ontdekte hij enkele jaren geleden zijn huidige drummer Antoine Pierre. Voordien had hij al pianist Nicola Andrioli aangetroffen en ingelijfd bij zijn begeleidingsgroep. De jongeman heeft, net als Catherine, een sterk gevoel voor melodie. ‘To Philip’ is daar een mooi voorbeeld van.

Magistraal hoe de twee gitaristen elk op hun Gibson voortdurend van rol wisselen en om beurten melodie en ritme voor hun rekening nemen. Drie kwartier lang vertoef je zo in een warme sfeer van licht zuiders exotisme. Tijdloze muziek noemt men dat dan.

Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)

Trailer