CD-RECENSIE 

Avishai Cohen - Arvoles
bezetting: Avishai Cohen contrabas; Elchin Shirinov piano; Noam David drums; Björn Samuelsson trombone; Anders Hagberg fluit
opgenomen: februari, maart 2019
uitgebracht: 7 juni 2019
label: Razdaz Recordz
aantal stukken: 10
tijdsduur: 41’28
website: avishaicohen.com – razdazrecordz.com
door: Erno Elsinga



Via Chick Corea’s akoestische groep Origins, eind jaren negentig, werkte contrabassist Avishai Cohen zich naar de top van de hedendaagse jazzscene om aansluiting te vinden bij musici als Brad Mehldau en Kurt Rosenwinkel. Ook Cohen ontwikkelde een eigen sound, maar eentje waar hij nooit meer los van kwam.

De Israëliër maakte aanvankelijk veel indruk met zijn groovende pizzicato-bas-stijl, en voegde daar live nog een extra dimensie aan toe door met de soepelheid van rubber om zijn instrument te krullen. Er volgden uitstapjes naar de traditionals uit het Midden-Oosten en Latijnse muziek en in 2017 verscheen uit het niets ‘1970’, een vocale plaat die voornamelijk een breed poppubliek aansprak.

Met ‘Arvoles’ – wat ‘bomen’ betekent in de oude Ladino-taal - betreedt Cohen nogmaals de oude succespaden, al weet de bassist links en rechts verrassend uit de hoek te komen. Deels opgenomen met trio (pianist Elchin Shirinov en slagwerker Noam David) en voor het overige aangevuld met fluit (Anders Hagberg) en trombone (Björn Samuelsson) opent het album met  ‘Simonero’, een opzwepend groovend stuk met de typerende pizzicato basmelodieën van de Israëliër als leidraad, waarbij fluit en trombone gaandeweg euforisch infiltreren. Een blauwdruk voor de helft van ‘Arvoles’.

Het daaropvolgende in trio uitgevoerde barokke titelstuk – een traditional, de rest is gecomponeerd door Cohen – vormt in rust en ruimtelijkheid een hoogtepunt op het album met een uitgebalanceerde dialoog tussen piano en contrabas. ‘Gesture 2’, met blazers, komt hierbij in de buurt, maar heeft te zeer te lijden onder de dominante bas.

Ook het aangename, klassiek getinte ‘Childhood (for Carmel)’, met gestreken bas en innemende trombone, ontsnapt aan het tumult dat vooral gedomineerd wordt door een gekmakende groove. Toegegeven, Cohen’s solo’s zijn virtuoos en ook de escapades van de Azerbeidzjaanse pianist Shirinov zijn niet te versmaden.

Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)

Simonero

New York 90’s