Het album kent een vliegende start met wervelende pianoloopjes waar zich een melodie doorheen vlecht, krachtig voortgestuwd door bas en drums. Je hoort verschillende tempi en een subtiel wisselend volume, zonder dat de muziek vaart verliest. Het daaropvolgende ‘Jord’ zet in met expressief en scheurend trompetspel. Het trio zet er nog een tandje bij met hamerende toetsen, bonkende bassen en roffelende drums. De instrumenten geven elkaar minutenlang fel partij om aan het eind definitief uiteen te vallen. Heel spannend.

Zo heeft elk stuk een ander karakter, een andere ‘sphere’. ‘Origins’ bijvoorbeeld is opgebouwd rond een rockende riff à la Rymden. Het virtuoze en melodieuze pianospel en de stevige begeleiding vormen hierop een heerlijke combinatie. Net als je denkt dat dit weer typische Nordic Jazz is, speelt Tuomarila een lange spetterende solo. Ook voor de andere nummers geldt dat het nergens voorspelbaar wordt. Tegelijkertijd blijven ze door de sterke thema’s meteen in je geheugen hangen.

De langzame stukken zijn door het smeltende pianowerk en het ronde spel van Eilertsen van een grote schoonheid. Vervolgens wordt de luisteraar uit zijn trance gehaald door weer een spannend, weerbarstig stuk vol hevige contrasten met een hoofdrol voor Pohjola. Deze laat zich vervolgens van zijn lyrische kant horen in ‘Boeklov’, een nummer waarin alles harmonisch op zijn plaats valt en dat klinkt als een moderne jazzklassieker. 

Door de inventieve ritmes, de melodische rijkdom en het geweldige spel is dit een uniek en belangrijk album geworden, waarmee het Alexi Tuomarila Trio bewijst dat het moderne pianotrio zijn grenzen nog steeds kan verleggen.

Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)

Shapeshifter